Писмо кое треба секој да го прочита: „Ќерки и синови мои, НЕ делете сѐ во куќата што ви ја оставам, таа и после вас ќе остане!“
Ова прекрасно литературно дело на поетот Енес Кишевиќ поради универзалните вредности на поракитe, читателите ја нарекоа света Повелба на сите ќерки и синови на Светот.
Енес Кисевиќ (Босанска Крупа, 1 мај 1947) е писател и драмски уметник, член на Хрватското друштво за писатели. Кисевиќ завршил основно училиште и го завршил средното училиште во Кључ. Во 1971 година дипломирал на Академијата за театарска и филмска уметност во Загреб. Неговата актерска кариера започна во Народниот театар на босанската Краина во Бања Лука. Играл во неколку театарски, филмски и телевизиски драми. Добил значајни книжевни награди. Песните на Кисевиќ се преведени на многу јазици, вклучително и англиски, германски, француски, словенечки, италијански, турски, унгарски, арапски.
Писмо
Ќерки и синови мои,
не делете сѐ во оваа куќа што ви ја оставам,
таа и после вас ќе остане.
Спомнете си со ручекот,
дека уште некој ќе јаде од тие садови.
Устата отворајте ја еднакво
за вистината како што ја отворате и за леб.
Не дозволувајте парите да бидат повредни од вас.
И кога паѓате во кал, паѓајте како сонце.
Бидете добри кон водата.
Спомнете си за мајчината утроба која со вода ве донесе на овој свет.
Спасете го зракот на својот технички ум,
бидејќи го нема тој изум кој ќе ве научи да живеете без зрак.
Хранете се со љубопитност.
Хранете се со убавина.
Хранете се со љубов.
Патувајте.
Говорете го јазикот на народот меѓу кој ќе се најдете,
но враќајте им се на корените како потоците на својот извор.
Допирајте ги своите зборови со раце.
Не отуѓувајте се од природата.
Правете ѝ добро и нејзе и на луѓето.
Спомнете си дека дојдовте од ништо,
дека во ништо и се враќате,
и дека ништо не е подрагоцено од животот
кој во трајно наследство му го оставате на светот.
И не жалете за мене.
Жалете за моето незнание.
Доста земјата ме хранеше, сега е време јас земјата моја да ја нахранам.
