Корисниците на Фејсбук од регионот во голем број ја шеруваат приказната за бабичката од Ваљево, Србија која ја сподели порталот 24сата.рс.
Фото: Илустрација
Станува збор за бабичка која влегла во една пекара во овој град, пребројувајќи ги ситните железни пари во рацете за да си купи леб. Приказната ја има споделено извесна Маја од Ваљево на нејзиниот Фејсбук профил, а бабичката која нема пари, но има достоинство, треба да не замисли сите за нашата нехуманост, и затоа што многу пати сме глуви и слепи за сиромашните луѓе кои живеат насекаде околу нас. Да живееме во тешки времиња, па искрено се надеваме дека оваа приказна ќе го разбуди она човечкото во сите нас кое некако остана подзаборавено.
Еве го текстот кој го пренесуваме во целост
„Пекара, преполна, чекам во ред, луѓето се враќаат од работа, деца од школо, подеднакво убиени во поим, подеднакво свесни само на моментот кога им се пи*ка и кога се гладни.
Во еден момент во пекарата влегува бабичка, пребарува низ чантата, вади кесе и во кесето ситни железни динари, кои ги брои со озарено лице, бидејќи гледа дека нема пари. ЉУБЕЗНО го замолува продавачот да и одговори на прашањето ’Извинете, Имате ли можеби денес?’ Продавачката и одговара дека нема од тоа нешто. Сите молчат, никој се не прашува што бара. Никој не се интересира, боже, па таа дојде во пекара по храна не по дрога, и тоа со цркавица!
Бабата тргнува кон вратата и вели „Ви благодарам, Можеби некаде останало!“. Ја прашувам продавачката што сакаше госпоѓата, а таа ми вели: ’Стар леб! Стариот е поевтин!.’ Јас сум во шок! 20 еб*ни денари во кој знае колку домови се собираат, за корка леб, и за тоа никој не се интересира!!!!!!!!
Некои момчиња се смеат, некои госпоѓи се згрозуваат, кретенот се трга како жената да има чума, но таа жена не е само обичен жител на Ваљево, таа е ДОСТОИНСТВЕНА, вредна за секоја почит. ЗОШТО? Затоа што кога излегов по неа да ја замолам да и купам свеж леб, таа не сакаше, па морав да се расправам 20 минути со неа убедена дека навистина го сакам тоа и таа засрамено прифати. НО, ми ја бара адресата или местото каде, кога ќе собере 20 динари, ќе ми ги врати парите бидејќи можеби ќе ми притребаат!!!
Купувам леб, излегувам и таа плаче и ме моли да и опростам што нема и ми ги бутка 20 динари во џебот, додека преку пат од нас, ваљевска ку*ветина гледа од височина во жената која може да ја научи што е ЧОВЕК СО НЕИЗВАЛКАН ОБРАЗ бидејќи за леб се нема е*ано, нема ни просено, туку сакаше поштено да си ги плати своите основни потреби.
Госпоѓата бабичка ме фати за рацете, ми ги стегна и потоа ме прегрна и јас сум пресреќна заради тоа, и таквите моменти во животот ми даваат сила да не бидам незаинтересирана за она што се случува околу мене, туку да имам дури и микро-план како системски да ги уништувам идиотите!“
