Ни доаѓа голем празник, една стара традиција вели: Ако го направите ова – ќе дојде љубов и богатство!

На 6 мај, Православната црква го одбележува денот на страдањата на великомаченикот Свети Ѓeорѓи.

На 6 мај, православната црква и верниците го слават Свети Ѓeорѓи, еден од деветте великомаченици и први маченици за христијанската вера. Според народните обичаи, Ѓурѓовден е празник што се однесува на здравјето на домаќинството, брак и женидба на млади луѓе, плодност на стоката и добри поседи.

Празникот Свети Ѓeорѓи е една од најчестите прослави на православните, Ѓурѓовден според народот се смета за граница помеѓу зимата и летото.

На овој ден, црквата го одбележува погубувањето на Свети Ѓeорѓи, што се случило на 23 април 303 година.

Ѓурѓовден е празник што се однесува на народните обичаи, од кои главната е плетење венци од билки, миење со цвеќиња, капење во реката.

На некои места, вообичаено е да се украсува со зеленило на Ѓурѓовден пред зори, и да се оди во природа.

В зори на Ѓурѓовден, младите луѓе се китат со гранчиња од врба – „да бидат напредни како врба“, со здравче – „да бидат здрави“, со коприва „за копривите да горат болести“ и селен – „за нивната душа да мириса на селен“.

Славниот светец е роден во куќата на богати и чесни родители во Кападокија. Кога неговиот татко страдал како христијанин, неговата мајка се преселила во Палестина, каде што момчето пораснало и веќе во дваесеттите години стигнало до ранг на трибина во служба на императорот Диоклецијан.

Во тоа време, императорот започнал голем прогон на христијаните, но младиот Георгије се појавил пред царот и смело рекол дека и тој е христијанин. Така започнало неговото страдање за верата.

Занданата, оковите, крвавите рани по целото тело и сите други страшни маки не го потресле младиот човек. Тој постојано и искрено се молел на Бога и Бог го исцели и го спаси од смрт на големо воодушевување кај луѓето.

Кога кралот конечно решил да ги осуди Георгија и неговата сопруга на смрт со обезглавување. Царицата починала на местото на егзекуцијата пред нејзиното погубување, а Свети Ѓeорѓи бил обезглавен во 303 година.

Од тогаш се случија многу чуда на неговиот гроб. Господ, заради својата искрена и непоколеблива вера, го направи моќен да им помага на сите што имаат потреба и кои искрено го слават и го повикуваат неговото име.

Свети Ѓeорѓи го убива змејот

Свети Ѓeорѓи е претставен на иконите во војводски костум, на коњ, од кој пробива страшен змеј со копје. Малку подалеку од него, стои жена (веројатно царицата Александра). Змејот на иконата претставува политеистичка сила што „проголта“ бројни невини христијани. Се верува дека Свети Ѓeорѓи ја победил и му нанел смртоносен удар на „паганизмот“ со неговото мачеништво. Победата што ја извојува над змејот веројатно значи да се запре прогонот на христијаните извршен од императорот Константин.

Се веруваше дека капењето и миењето со вода на Ѓурѓовден во раните зори гарантира здравје во текот на целата година. Се бања на денот на празникот, пред изгрејсонцето

Пченка за благосостојба

Се верува дека стебленцето набрано на Велики петок има чудотворна моќ, но парче леб мора да се стави на местото каде што е извлечено. Венец од таа пченка порано се ставаше околу вратовите на овците, но денес се практикува во деловните книги, учебниците, под тастатурата или под кој било предмет што помага за стекнување материјално богатство.

Во текот на вечерта треба повторно да отидете на местото каде што е собрано ова чудесно растение, да запалите оган и да почекате до полноќ. Потоа, според оние кои присуствувале, на небото се појавила кратка блескава светлина, која набрзо ги збогатила сите што ја виделе.

Ритуалното миење ги отстранува магиите

Ѓурѓовден е идеален за изведување ритуали кои отстрануваат магии, фрлаат црна магија и ги отстрануваат магиите направени во текот на претходните пет месеци. За таа цел обично се врши „ритуално перење“: околу садот во кој е вапсано првото велигденско јајце (се разбира црвено) се обвиткуваат стебленцата од пченка, оман и лавица, а потоа во него се истура вода и оставена преку ноќ на прагот или покрај растение, за во зори да се слева росата во неа.