Простувањето е огромна земја за оние кои бараат правда. Самата помисла да пуштите некој неказнето да пројде прави да ни се лоши.
Сакаме да се одмаздиме, да ги израмниме сметките. Сакаме да ја почувствуваат тежината на тоа што ни го направиле.
Простувањето делува како најголемото предавство на самиот себе. Едноставно не сакаш да се откажеш од борбата за правда после тоа што ти се случило. Лутината се прелева во тебе, пумпајќи отров во твојот систем. Го знаеш тоа, но не можеш да се ослободиш од тоа. Лутината е дел од тебе, исто како и твојата глава, срце и бели дробови.
Го знам чувството.
Ние остануваме лути затоа што сакаме правда. Затоа што мислиме дека лутината е корисна. Само што правдата којашто ја бараме и сакаме не е секогаш реална.
Останувањето лут е како постојано да оставате отворена рана, затоа што мислите дека ако ја оставите раната отворена, никогаш нема да добиете лузна.
Премини на следната страна >>
