Тешка исповед на водителката – „не знаеја дали ќе преживеам, од анестезијата се разбудив со 12 килограми вишок“
„Ме прогласија за медицински изгубен случај – а сега сум трудна на 41 година“.
Додека сите ѝ честитаат за убавата вест дека очекува бебе на 41-годишна возраст, српската водителка Оља Црногорац ја отвори душата и сподели потресна и неверојатна животна приказна која го разнежи целиот Балкан.
„Пред две години минав низ операција за замена на импланти, затоа што открија промена на дојката. Одеднаш ми се насобраа 12 килограми вода, почна да ми влегува во белите дробови, се давев, ми паѓаше сатурацијата… родителите ми рекоа дека наредните 48 часа ќе бидат клучни – дали ќе преживеам или не.“
Advertisement
Откако се префрлила од приватна болница на ВМА, лекарите сè уште не знаеле дека страда од Адисонова болест.
Оља поминала недели во болница, а потоа и дома кај родителите – немоќна, со висока температура и со откажување на бубрезите. Но, нејзиниот татко не се откажал – ја водел низ манастири, барајќи спас.
„На враќање од манастирот Фенек, му реков на тато: ‘Ајде да купиме сладолед’. Тргнавме и меѓу два автомобили видов мало куче, не повеќе од три месеци, во полусвесна состојба, полно со црви. Беше пред умирање. Јас тогаш се борев за живот, неуспешно зад себе имав и вештачко оплодување. Но реков: ‘Ова е моето бебе. Ќе го спасам.’“
@montenegrina_o Da li verujete da su psi andjeli poslati sa neba u trenutku kad su nam najpotrebniji ,i da odlaze nazad u svoju nebesku kuću “kad obave posao “ i ostave nas na Zemlji zdrave i srećne ? Ja sam imala tu čast da upoznam svog andjela koji se sišao sa neba u vidu psa i otišao nazad kad se uverio da sam dobro . I ne samo da je otišao ,već je uslišio moju najveću MOLITVU 🙏🏾a ne zna da je zauvek ostavio prazninu u mom srcu ,iako mi je svaki mesec slao drugog napustenog druga ,nikad ga neću zaboraviti 😪🙏🏾
Така започнала приказната со кучето Боби, кое целосно го променило нејзиниот живот.
„Боби ми стана светлина. Благодарение на него, најдов лекар, се опоравив, почнав пак да се смеам, да трчам, да живеам.“
Но животот повторно ја ставил на тест. Нејзиниот сопруг завршил на операција на срце, доживеал клиничка смрт од 30 секунди, но и тој успеал да преживее.
По враќањето дома, нивниот верен Боби ги дочекал. „Нè галеше, нè лижеше, особено мојот маж – како да чувствуваше што му е. По три дена – Боби почина. Од срце. Истото срце кое му откажуваше на мојот сопруг.“
„Не мора да верувате – не верував ни јас. Но докторите ми велеа дека никогаш нема да бидам мајка. А точно една година по смртта на Боби, останав бремена. Една жена ми предвиде: ‘Боби е ангел што никој не го приметуваше, освен ти. Тој ја зеде твојата болка и замоли таму горе за твоја милост – како што ти му ја даде нему.’“
Црногорац завршува:
„И после некој нека ми каже дека кучињата не се наши ангели чувари.“
