Иконата се поставува исклучиво на овие два ѕида – овие правила треба да ги знаете кога внесувате света слика во домот

Во црквата постојат многу начини на сведочење на божјата вистина. Еден од нив е и уметноста. Најдлабоките вистини за Бога, човекот и светот, црквата ги изразува преку своите духовно најчувствителни творци – боговдахновени уметници. Тие го преточиле искуството на животот во верата во жива реч, од која произлегле химни и богослужбени песни, во ноти – од кои настанале мелодии, или во бои – од кои се создадени фрески и икони, како и во градежни дела – од кои се издигнати величествени црковни храмови.

Храмот и богослужбите во храмот се речиси единствени места каде што сите човечки сетила активно учествуваат. Најпрво, тоа е сетилото за слух, потоа сетилото за мирис – опојниот мирис на темјан, споен со мирисот на восочните свеќи, го создава оној мирисен амалгам – толку пријатен, единствен и незаборавен.

Потоа на ред доаѓа сетилото за вид. Најпрво, тука се иконостасот и ликовите на светците на него, како и занесниот огномет од бои на фрескопис.

На крај, еве нè и кај сетилото за вкус. Нашиот насушен леб во облик на нафора и причест – во вид на леб и вино, прави и ова сетило, барем во минимална мера, да биде задоволено, дури и во симболична форма.

Икони во домот

Зборот „икона“ е изворно грчки збор и значи – слика, портрет. Во поширока смисла, тоа може да биде слика со нерелигиска содржина, но во потесна смисла, тоа е слика со исклучиво религиско значење.

Кај иконата се разликуваат два клучни елементи: архетип (прволик) и тип (лик). Архетипот е личноста што ја прикажува сликата (на пример, Свети Никола, Свети Ѓорѓи и други), а типот е неговото претставување на самата слика.

Значи, иконата е средство за комуникација меѓу оној што ѝ пристапува и оној што е на неа насликан.

Секој христијански дом треба да има барем една икона дома, и треба да има икона на својата крсна слава. Покрај иконата на крсна слава, треба да има икона на Исус Христос и на Богородица.

Иконата се поставува во најсвечената просторија, трпезаријата или дневната соба, и тоа секогаш на источниот ѕид или на западниот ѕид.

На ѕидот на кој има икона не треба да стојат други слики, гоблени, постери и слично.

Кога ќе се купи икона, таа се носи кај свештеникот на осветување. На некои места се практикува иконата да стои во црква неколку недели, дури и четириесет дена. Ова е една од можностите, но верникот кој ја купил иконата може да ја однесе во црква, каде што свештеникот ќе ја освети истиот ден.

Третата можност е свештеникот да ја освети иконата во домот при осветување на водата за слава или за Велигден. Сите три можности се правилни. Дури по осветувањето, иконата се поставува во христијанскиот дом. Пред неа се извршуваат сите христијански обреди и молитви во куќата.