Од почит кон себе, немој да се враќаш на оние што те оставија еднаш и гледајќи во солзите, само поминаа без да кажат.
Не се враќајте на оние што уживале во вашата ранливост затоа што можеле да го сторат она што го сакале, без страв да ги вратат или да застанат во нивните намери. Не се враќајте на оние кои постојано ги менувале чувствата кон вас, и еден момент сте исполнети со тие екстра позитивни чувства, а еден момент подоцна и оние најлоши што можат да бидат.
Од почит кон себе, не се враќајте на оние што ги игнорирале вашите повици, преправајќи се дека не ги слушнале или не знаеле. Слушнаа, но вашите повици за помош не беа приоритет, не беа ниту меѓу првите десет. Не се враќајте на оние што минувале на другата страна од улицата кога видоа дека сакате да ве заобиколат затоа што имаше и други планови и некои други пресметки. Немој да се враќаш на оние што очекуваа да ти бидат секогаш достапни и никогаш да не се ставаат на располагање за тебе.
Од почит кон себе, не се враќајте на оние што ве опсипувале со убави зборови и подароци и изневерувале каде и да можеле, затоа што верувале дека нивната игра ќе трае вечно и дека нема да ја видите. Имајте почит кон срцето што не можете да одредите колку може да издржи и да издржи, а за себе во иднина ќе мора да објасните зошто постојано се враќате на истите грешки и зошто не научивте ништо од нив.
Секогаш запомнувајте што ве скрши, ве фрли во очај и депресија и сфативте дека втор пат тоа не може да ви донесе среќа и радост. Верувајте во искуството од животот и ќе доживеете помалку разочарување, бидејќи луѓето ретко се менуваат. Точно е дека на сите треба да им се даде втора шанса, но не да се заврши, туку внимателно да проверат дали навистина постои друга личност пред вас. Од почит кон себе, не се враќајте таму каде што некогаш сте биле протерани.
