Луѓето доаѓаат во вашиот живот, честопати многу ненадејно, но со скоро на ист начин и си заминуваат.
Некои од вас со многу жал, го доживуваат денот кога ќе ззаврши пријателството. Сепак, тоа не е крај на светот. Тие веќе не се дел од вашиот живот и треба да гледате на тоа како на добра работа. Ако вредеше, ќе траеше. Еве зошто е целосно тоа во ред.
Колку сте постари, толку помалку сте подготвени да претрпите одредени работи. Кога сте млади, честопати имате желба да бидете пријатели со сите. Премногу се грижите за она што другите мислат за вас. Можеби сте направиле и одредени работи што веројатно не би се осмелиле да ги правите во овие години, само за да ве прифатат. Како и да е, тоа исто така влијаеше врз правењето лоши пријателства. Во тоа време, не ги разбравте предупредувачките знаци или не бевте многу запознаени со тоа дека другите ве „газат“.
Колку сте постари, толку помалку се грижите за дружење со нови пријатели. Вие достигнавте до точката кога дружењето со нови пријатели веќе не е на вашиот приоритетен список. Ни близу. Сепак, тоа не значи дека не сте пријателска личност. Вие разговарате со луѓето, дружете се со нив, правите различни забавни активности, но не им кажувајте ги вашите тајни.
Колку сте постари, толку помалку ќе им верувате на луѓето. Се зачудивте кога видовте колку лесно ве напуштаат луѓето. За кои мислевте дека се добри и секогаш ќе бидат при рака. Исто така, тоа беше суров начин да ги отворите очите. Те направи посилен. Поради ова, имате толку густ слој на кожата што веќе не ве интересира што мислат другите за вас.
