Ова беа првите симптоми на тешката болест на Снежана Ѓуришиќ, но таа не ни помислуваше на оваа дијагноза

Здравствената состојба на Снежана Ѓуришиќ била нарушена

Пејачката Снежана Ѓуришиќ изгледа како силна жена, многумина би рекле дека е нескротлива, но јасно се гледа од тоа што дивата на народната музика го кажа во емисијата „Ординација“. Имено, здравјето на Снежана Ѓуришиќ било сериозно нарушено, а потоа било откриено дека пејачката пати од депресија.

Здравствената состојба на Снежана Ѓуришиќ – Смртта на сопругот и го сруши домот

Пејачката имаше многу тежок период кога нејзиниот сопруг Слободан Гвозденовиќ ненадејно почина додека возеше. Заедно со Снежана со автомобил заминал во Виена, а кога на настап почнал да ги носи сопругата и нејзиниот колега Дарко Лазиќ, му се слошило и починал на враќање.

После тоа Снежана била во многу тешка состојба и се повлекла во себе, а потоа спасот го нашла благодарение на својот свештеник.

– Ја немав таа дијагноза во главата, но видов дека нешто не е во ред, бидејќи самотијата ми одговараше. Дури и моите деца и секој што ќе остане во куќата повеќе од половина час ми пречеше. Одев на работа и брзо доаѓав дома само за да бидам сама. Гледав серии и играв игри, само за да бидам сама – изјави еднаш Снежана.

-Го изгубив брат ми, па сопругот, па татко ми. Загубата на мојот сопруг беше многу сурова и неочекувана… Јас сум борец и активна и агилна, и завршувам се што сакам и сега, после 36 години, останав без мојот сопружник. Имаше срцев удар. Само се прашував „како е можно повеќе да го нема. Таа беспомошност ме доведе во депресија – признала Снежана.

– Целиот мој живот ми се сруши. Една година не можев а да не плачам од спомнувањето на името на мојот сопруг. Знаев дека додека не помине, не треба да одам никаде. Потоа се слушнав со една колешка, која ја имаше истата ситуација, и таа ме упати кај свештеник.

– Ги зедов сите тие информации и дури по еден месец, кога имав напад, му го свртев телефонот околу 10 навечер на тогашниот монах. Имаше некој разговор на кој не се сеќавам, но интересно е што почувствував олеснување после тој разговор. Имав посета и на психолог и по една година почувствував олеснување – истакна таа.

– Фала му на Бога, поминав без лекови. Кога разговарав со свештеникот, ми беше полесно час-два, а потоа се зголемуваше на подолго време. Се молев и зборував. Тој притисок – излезете меѓу луѓето, шепнете… не ми се допадна.

– Им се јавувам на децата, им велам да спијат, а јас земам таблет и играм глупави игри. Така правев секој ден, цела ноќ траеше. Но, немав стравови. Тоа траеше година и половина. Беше подобро кога отидов да пеам на свадба и не се вратив дома веднаш. Поминаа четири години пред да погледнам во човекот со кој живеам денес – заклучила Снежана Ѓуришиќ.