Сè повеќе деца страдаат од бигорексија – како да ги препознаете симптомите и да го спасите детето пред да навлезе во сериозна болест
Родителите мора да бидат внимателни: превенција и поддршка се клучни за здравиот развој на телото и самодовербата.
Самодовербата и задоволството од сопствениот изглед се често на многу „климави нозе“ во тинејџерските години. Стручњаците предупредуваат дека сè поголем број млади, особено момчиња, развиваат психолошки пореметувања поврзани со телесната перцепција, познати како бигорексија.
Овој пореметувачки синдром ги тера тинејџерите да имаат искривена слика за сопственото тело, со фокус на големината на мускулите.
Дури и кога изгледаат мускулести и здрави, тие веруваат дека нивното тело не е доволно развиено, што може да доведе до екстремни и нездрави навики.
Што е бигорексија и како се манифестира
Бигорексијата, или мускулна дисморфија, е пореметување кое предизвикува опсесивна загриженост за големината и изгледот на мускулите. Децата и адолесцентите со овој пореметувачки синдром се постојано незадоволни од своето тело и се обидуваат да ја зголемат мускулната маса со екстремно вежбање, строга контрола на исхраната, суплементи, па дури и стероиди.
Експертите за ментално здравје укажуваат дека овие навики носат сериозни физички и психолошки ризици, вклучително повреди од прекумерно вежбање, хронична напнатост, нарушување на срцевиот ритам, депресивни мисли и анксиозност.
Advertisement
Според психолозите, симптомите кои укажуваат на бигорексија можат да бидат изразена опседнатост со изгледот и големината на мускулите, споредување со други, постојано незадоволство, екстремно вежбање дури и кога телото е исцрпено, промени во исхраната, употреба на суплементи или стероиди и избегнување на социјални ситуации поради страв од критика.
Зошто се зголемува бројот на случаи
Стручњаците посочуваат дека растот на бигорексијата е поврзан со социјалните медиуми и влијанието на културата на совршено тело.
Младите се постојано изложени на идеализирани тела на инфлуенсери и јавни личности, а истовремено се чувствуваат притиснати да го прикажат своето тело на ист начин. Според истражувањата, постојаното споредување со овие идеали создава незадоволство и може да ја поттикне опсесијата со телото.
Дополнително, биолошки, психолошки и социокултурни фактори, како што се ниско самопочитување, перфекционизам, трауми, врсничко насилство и семејна историја на ментални пореметувања, го зголемуваат ризикот од појава на бигорексија.
Како да го препознаете детето што страда
Родителите треба да обрнат внимание на промени во однесувањето и расположението кај своето дете. Ако детето станува опседнато со изгледот, избегнува социјални контакти, премногу е посветено на вежбање, а постојано е незадоволно од телото или користи суплементи и диети за да го измени изгледот, тоа може да биде знак за бигорексија.
Исто така, детето може да покаже промени во навиките на спиење, зголемена раздразливост, депресивни или анксиозни реакции, како и избегнување на активности кои порано ги сакало. Тие можат да станат повлечени, тажни или критички кон самите себе.
Како да реагирате и да помогнете
Клучно е да се пристапи со разбирање и поддршка. Родителите треба да разговараат со детето отворено, без осуда, и да го слушаат неговото чувство на несигурност. Важно е да се објасни дека совршено тело не постои и дека секоја физичка карактеристика е дел од индивидуалноста на човекот.
Стручна психолошка поддршка е важна за да се надминат негативните мисли и да се развијат здрави навики за вежбање и исхрана.
Родителите можат да помогнат преку заеднички активности кои го зајакнуваат самопочитувањето и физичката свест, без фокус само на изгледот, туку и на здравјето и благосостојбата.
Едукацијата за реални тела и критички став кон содржините на социјалните мрежи може да помогне детето да го намали притисокот и да ги разбере ризиците од екстремните навики. Разговорите за здравје, мускулна маса и исхрана треба да се водат со цел да се изгради чувство на вредност и самодоверба, наместо опсесија со физичкиот изглед.
Превенцијата и навремената интервенција се најважни. Колку побрзо родителите реагираат и го препознаат проблемот, толку е поголема шансата да се заштити менталното и физичкото здравје на детето, да се намали ризикот од долгорочни последици и да се развие здрав однос кон сопственото тело и самопочитување.
