Мајката Божја по смртта на Христос, интересни факти – живот, преданија и успение
Животот на Пресвета Богородица по смртта на Христос останува во сенка на Писмото, но е оживеан преку преданијата. Во нив таа е жена на тивка сила, Мајка која останува со своите деца и после смртта, и фигура која се вознесува во небесната слава. Таа е и симбол на тоа дека љубовта на мајката кон децата никогаш не завршува, туку е бесконечна и вечна.
Смртта и воскресението на Исус Христос претставуваат централен настан на христијанската вера. Но што се случува со Неговата Мајка по тие драматични денови? Светото Писмо е речиси молчаливо за животот на Пресвета Богородица по Голгота, а токму затоа православната традиција, апокрифните текстови и преданијата низ вековите ја исполнуваат таа празнина.
Светоотечките преданија ја прикажуваат нејзината судбина како посебна и возвишена, како живот на жена која по страдањето на својот Син останува меѓу луѓето како утеха, сведоштво и застапничка, а потоа со мир преминува во вечноста.
„Мајко, еве ти син…“ – Новиот дом на Богородица
На крстот, Исус Христос ѝ се обраќа на својата Мајка и на ученикот Јован Богослов: „Жено, еве ти син…“ и кон Јован: „Еве ти Мајка.“
Со овие зборови Тој не само што ја предал грижата за Богородица во рацете на апостолот, туку и ја поставил како Мајка на целата Црква.
Според преданијата, по Голгота Богородица живеела во домот на Јован во Ерусалим, а подоцна и во Ефес. Таму ја продолжила својата мисија на молитва, тивка поддршка и утеха за првите христијани кои биле изложени на прогонства.
Advertisement
Живот во Ерусалим и Ефес – скриената Мајка
Светогорските и руските духовни записи нагласуваат дека Богородица не сакала да биде во центарот на вниманието. Напротив. Таа скромно и тивко го минувала својот живот, присуствувајќи на литургиите и споменувајќи го Синот со непрестајна молитва.
Во Ефес, град кој подоцна ќе стане важно христијанско средиште, нејзиното присуство било извор на духовна сила. Таму, според преданието, апостолите често доаѓале кај неа за совет и охрабрување.
Успението – смрт без страдање
Преданието вели дека Богородица за својата земна смрт претходно била известена од Архангел Гаврил, истиот небесен весник кој ѝ ја соопштил и радосната вест за раѓањето на Христос. Таа го прифатила тоа со мир и дури изразила желба што побрзо да се соедини со својот Син, сметајќи го заминувањето не како крај, туку како исполнување на животната мисија.
Според древните преданија (во тоа се согласуваат бројни историчари како и црковните записничари Епифаниј и Георгиј Кедрин), Богородица живеела околу 72 години.
Според православното и светогорско предание, сите апостоли биле чудесно „пренесени“ (повикани да дојдат) од различни делови на светот за да присуствуваат на Успението на Богородица, освен апостол Тома, кој пристигнал три дена подоцна. Кога, претажен што не стасал на време, замолил да го отворат гробот за да ја види за последен пат, гробот бил празен – и тогаш апостолите ја сфатиле тајната на нејзиното Вознесение.
Успението на Мајката Божја не било страдање, туку тивок премин – „сон“ што ја отвора вратата кон вечноста.
Светогорските и православни преданија велат дека во мигот на нејзиното Успение, самиот Христос, придружен од ангели, слегол за да ја пречека душата на својата Мајка и да ја вознесе во небесната слава.
Празниот гроб и апостолот Тома
По погребот во долината Јосафат, апостолот Тома пристигнал со задоцнување. Тој сакал да ја види уште еднаш Мајката Божја. Кога гробот бил отворен – тој бил празен. Телото на Богородица било вознесено на небото. Овој момент станува една од најмоќните потврди дека таа е „Почесна и почиста од херувимите и пославна од серафимите“.
Светиот појас – реликвија за сите векови
Според преданието, Богородица му ја подарила својата чантара (појас) на апостолот Тома како сведоштво дека е навистина вознесена.
Овој свет појас подоцна станал една од најпочитуваните реликвии во православниот свет и денес се чува во манастирот Ватопед на Света Гора. За верниците, тој е знак на нејзиното постојано застапништво и присуство меѓу луѓето.
Небесна слава – Христос ја пречекува Мајката
Во хомилиите на раните христијански писатели, се опишува како самиот Христос слегува за да ја пречека душата на својата Мајка и да ја вознесе во небесната слава. Овој момент ја симболизира нераскинливата врска помеѓу Мајката и Синот, која не завршува со земниот живот.
Празник за целиот христијански свет
Празникот на Успението на Пресвета Богородица се одбележува на 28 август и е еден од најголемите празници во православието, кога верниците се потсетуваат на надежта дека смртта не е крај, туку врата кон вечниот живот.
Мајка и застапничка на верните
За православните христијани, Богородица не е само историска фигура. Таа е постојана застапничка пред Бога, утеха за мајките и децата, и духовна Мајка за секој верник. Ширум православниот свет, нејзиното име се изговара со најдлабока почит и љубов, бидејќи таа ја продолжува својата мисија и по заминувањето од овој свет.
