ПИСМО ОД ЕДЕН ПАПУЧАР: Јас сум партнер на жена ми, а не гостин кој само спие, јаде и се бања!
Мажите кои ги сакаат и почитуваат своите сопруги, обично другите мажи ги карактеризираат како папучари. Многумина се срамат од тие „титули“, но не треба! Еден човек ја даде својата исповед и сите треба да му честитаат за ова!
Еден мој пријател дојде кај мене на кафе, седевме и разговаравме, разговаравме за животот… „Заминувам за секунда да ги измијам чиниите што останаа во мијалникот“, му реков.
Ме погледна како да сум му кажал дека сум отишол да конструирам вселенски брод. Ми рече, восхитувајќи ми се, но малку збунет:
„Добро за тебе што и помагаш на жена ти, кога јас го правам тоа, мојата сопруга не го цени тоа. Го избришав подот пред една недела, не добив ни благодарам“.
Се вратив да седнам со него и му објаснив дека не и помагам на жена ми.
„На мојата сопруга не и треба помош, и треба партнер.
Јас сум партнер во куќата и поради тоа партнерство задачите се поделени, но секако не се работи за помагање во куќата.
Не и помагам на жена ми да ја исчисти куќата, затоа што живеам таму и морам и јас да ја чистам.
Не и помагам на жена ми да готви, бидејќи сакам да јадам, а морам и да готвам.
Не ѝ помагам на жена ми да ги мие садовите после јадење, затоа што сам ги користев тие садови.
Не и помагам на сопругата околу децата, бидејќи тие се мои деца и мојата улога е да бидам татко и родител.
Не и помагам на жена ми да ги пегла и пегла алиштата, бидејќи тоа е моја перална и на моите деца.
Јас не сум куќен помошник, јас сум дел од куќата.
А што се однесува до благодарноста, го прашав кога последен пат, откако заврши со чистење на домот, перење, менување чаршафи на креветот, капење на децата, готвење, организирање и слично, ми рече благодарам? Но, благодарение на момчето: “Леле! Мојата жена! Ти си фантастичен!”
Дали ви се чини апсурдно? Дали ви изгледа чудно?
А кога еднаш во 100 години го чистеше подот, очекуваше минимална награда за трудот.
Зошто? Дали некогаш сте размислувале за тоа, пријателе?
Можеби затоа што, според тебе, сето тоа е нејзина одговорност? Можеби затоа што сте навикнати да го правите сето тоа без да морате да кренете прст?
Затоа ценете како што би сакале да ве ценат, на ист начин и со ист интензитет.
Подајте рака, однесувајте се како вистински партнер, а не како гостин кој дошол само да јаде, да спие и да се измие.
ЧУВСТВУВАЈТЕ СЕ КАКО ДОМА ВО ВАШИОТ ДОМ.
