Оваа прекрасна кучка го чекаше нејзиниот сопственик 10 години да се врати по неа. Луѓето минуваат секој ден, а таа понекогаш трчаше за некој што мислише дека е нејзиниот сопственик.
Се зборува дека сопственикот ја оставил додека била кученце, и тој се преселил на некое друго место.
Ја оставил на едно место и и кажал дека го чека. Тој никогаш не се врати, а таа од мало кученце порасна во големо кое се уште седеше на истото место секој ден чекајќи да се појави нејзиниот сопственик.
Со текот на времето, самата кучка станала загрижена, и добрите луѓе околу неа се обиделе да и помогнат. Една баба се грижеше за кучката и секојдневно и носеше храната и вода, a мораше да носи помека храна, бидејќи кучката ги загубила забите и беше тешко да јаде.
Лојалната кучка не се помрдуваше од местото од каде што беше наредено да чека. Кога паѓа ноќта, таа велечјќи одеше во куќата што нејзините соседи ја направиле за да се одмори.
По некое време луѓето ја однеле во засолништето, а таа таму го добила името Бокшил и ветеринарите биле зачудени колку е здрава со оглед на годините и условите во кои живееше. За жал, кучката има катаракта на око и повеќе не може да ги препознава луѓето од далечина.
Понекогаш промените во животната средина, исто така, можат да влијаат на постарите кучиња. Тие одлучија дека е најдобро за неа да ја пушти во својата област каде што чекаше и да и помогнат колку што можат. Кучињата се навистина лојални пријатели кои ги заслужуваат само најдобрите луѓе.
