Нема шанси да погодите кое е вистинското име на Жика Јакшиќ!

„На почетокот ме викаа Живчани, бидејќи по природа бев многу емотивен. изјави Жика

Жика Јакшиќ и е познат на јавноста како водител на едно од најпознатите шоуа во регионот „Никогаш не е доцна“.

Но за неговиот приватен живот се пишува малку, повеќето знаат дека тој беше во брак со Дајана Пауновиќ, но пред неколку години парот се разведе, медиумите не дознаа повеќе детали за тоа, а тие се разделија на културен начин без скандали и препукувања.

Жика Јакшиќ е еден од главните продуценти и менаџери на Гранд продукција и водечки човек на музичкото шоу „Звезда Гранда“, што се прикажува од 2003 година. Покрај „Звезда Гранда“, тој организираше и натпревар за малку постари конкуренти „Никогаш не е доцна“. Неговиот пат кон успехот не беше лесен.

Роден е во 1964 година, го добил името Саша затоа што неговиот кум не сакал сите да го викаат Аца. Сепак, само неговите родители, кумот и пријателите го викаат по неговото вистинско име. Тој го доби прекарот Жика за време на неговата фудбалска кариера.

Имено, тој честопати со солзи реагираше на поразите на теренот додека беше страствен фудбалер, а многумина неговото изразувањето на емоциите го споредуваа со нервоза (живчаност), па Жика прекарот му остана, како што откри тој во една прилика.

Како дете, заедно со неговата мајка која била учителка и неговиот татко кој бил вработен како службеник во фабрика за вентили, Јакшиќ се сеќава на топј период како „многу идиличен“, а поради успехот што го постигнал на училиште и бројните натпревари на кои присуствувал, многумина сметале дека тој ќе стане научник. Сепак, кај него преовлааљубовта кон музиката.

– Бев во Сомбор, во училиштето за десетари. Се обидував да влезам во бендот, но тие веќе имаа басист, така што воопшто не можев да влезам. И исто како и во училиште, јас бев еден од најдобрите војници, но бев недисциплиниран. Бев во затвор седум дена. Имаше три мензи, а ние одевме на ручек во секоја од нив, и кога не‘ фатија, завршивме во затвор – се присетува Јакшиќ со насмевка од неговите воени денови во интервју за „Пулс“ во 2010 година.

Почнал да студира на Факултетот за физичка култура, но никогаш не го завршил тој факултет. Жика заработувал добро за живот со бендот „Ритам срца“, а кратко време имал и добра кариера во Германија.

– Измислив работа за себе во Германија: Бев единствениот легален дистрибутер на ЦД-а. Посредував и со издавачките куќи „Зам“, „Реноме“ и „Јужни ветар“. Во моето место во Германија дојдоа и Боба Живојиновиќ и Саша Поповиќ. И сè започна поради една страшна фрактура.

Имав неверојатен пад, бев под нулата. Тогаш се разведов и во тој период, во 2000 година, започна да се распаѓа мојата група „Ритам на срцето“, во која бев басист. Пукав на сите фронтови: деловни, приватни и финансиски. Како кула од карти, сè се сруши.

Не би посакал такво нешто дури и на најголемите непријатели. Но, ако можев да се вратам и да го изберам патот, би сакал сè да ми се случи повторно. Сето тоа влијаеше на мене.

Собрав некои работи, колку и да ми беше тешко психички во тој момент, успеав да се справам – изјави Жика, кој едно време водел многу успешен ресторан во Гелзенкирхен.

Сите го знаеме како Жика, но тоа е само надимак. Ако сега некој му вика „Саша!“ на улица, веројатно нема да одговори, иако тоа име е напишано во неговиот извод на родени.

Жика Јакшиќ, успешен претприемач, музичар, продуцент, креатор на натпреварите „Ѕвезде Гранда“ и „Никогаш не е доцна“, еднаш откри како го добил прекарот.

– На почетокот ме викаа Живчани, бидејќи по природа бев многу емотивен. Изразената емпатија ја наследив од мајка ми, која беше прекрасна жена.

И татко ми не беше мрзлив, па јас реагирав малку побурно на неправдата или околината. Затоа ме викаа Живчани. И тоа многу долго време. Па, тогаш излезе песната „Жика Живац“ од Рибља чорба и сите ми ја залепија таа Жика – објасни Јакшиќ.

– Се разбира, го запознав познатиот Жика Живац. И тој сега ми е пријател, сериозен господин, убав лик, дури имам слика можеби во телефонот, но да не ја барам сега…

За малку ќе го заборавил своето вистинско име. Сите го знаат под ова второ, усвоено име.

– Во животот само мајка ми ме викаше Саша, мојата прва сопруга, а можеби и некоја тетка некаде. Просто го прифатив тој нов прекар и тоа име. Сега ми е чудно кога некој ме вика Саша.

Кој сега, Саша?! Несвесно официјално се претставувам како Жика, а не како Саша. Прифатив надимак и мислам дека некако ми одговара, поврзан сум со него.