Мајка од Белград: Решив и на сите ќе ви кажа зошто нема да го пуштам моето дете во градинка
„Кога одиме во градинка?“.„Извинете се уште не може беше одговорот што моите ќерки го слушнаа кога седнавме да разговараме за оваа тема. Не знам дали има дете кое е задоволство од краток одговор, особено на кое не му се допаѓа.
Дозволено ли е сега да одиме во градинка? И кога ќе биде дозволено? Дали некој од пријателите сепак ќе оди и зошто не сме ние – ова беа само некои од прашањата на кои се обидов да одговорам. Не знаев дали сè уште да зборувам нелогични работи за да се објаснам себеси или нив.
– Дека градинките се отвораат за помалку од 10 дена, но дека епидемиолозите на Кризниот штаб јавно кажаа дека не се за тоа.
– Во државните градинки бараат сертификати дека и двајцата родители треба да се вратат на работа, а во приватните градинки не е потребна потврда, но желбата на родителите е доволна. И во двата случаи, треба да му се напише на педијатарот дека детето е здраво.
Се сеќавам кога директорот на градинката ни кажа пред неколку дена, во родителската група дека градинките почнаа да работат. Без дури и да пишуваат за кои критериуми децата би се вратиле во градинка, најгласните беа оние кои со ентузијазам ја дочекаа оваа порака со задолжителниот слоган „Погледнете ја Шведска, што не е во ред со нив“.
И секогаш ни се чинеше дека немаме сочувство кон другите и ги почитуваме потребите на другите луѓе, отколку што секогаш гледавме на свој задник. Како ќе изгледаат овие градинки, ако сите сега ќе се собереме во нив? Дали мерките што ги имаат донесено ќе можат воопшто да се спроведат доколку има деца како и обично?
Дали власта е свесна за видот шизофренија што ја направи со тоа што не дава, особено за приватните градинки, јасна препорака за тоа кои деца треба да се вратат во градинките.
Благодарна сум и на мојата компанија, која воведе работа од дома уште пред воведувањето вонредна состојба во земјата, за да можам да работам од дома додека моите деца се дома.
Секој што некогаш се обидел да работи од дома со деца, знае колку е тешко тоа – милион прекини, служење храна, чистење по тоалетот. Милион обиди да се забавува дете, многу грижи на совест и прашања – дали им дадовме премногу цртан филм и премногу сладок.
И не знам дали им е потешко на оние што имаат училишни деца, па после нивната работа треба да ги контролираат материјалите што ги имаат, или оние што имаат двегодишни деца – сè уште доволно млади за да се забавуваат сами и премногу малку да ја разберат целата оваа ситуација – зошто да не одиме никаде , зошто нема градинки, зошто не гледаат баба и дедо. Тешко е за сите и сите сме во ист сос.
И ако е така, дали можеме барем во ваква ситуација да бидеме во солидарност – да им дадеме предност во градинките на оние на кои навистина им треба? Дека родителите за прв пат ги носат своите деца во градинка, чија работа зависи од тоа дали има некој да се грижи за своето дете.
Да им се олесни на овие наставници да применат мерки и да работат во услови во кои порано не се сретнале.
Извор: nova.rs
