Зошто односите се толку тешки денес? Зошто сме неуспешни во љубовта, и покрај целата напорна работа? Зошто луѓето одеднаш станаа неспособни да одржат траен однос?
Заборавивме како да сакаме? Или уште полошо, дали сме заборавиле која е љубовта?Не сме подготвени. Не сме подготвени за жртви, за компромиси, за безусловна љубов. Ние не сме подготвени да инвестираме се што е потребно за да се оствари врската. Сакаме сè да биде едноставно. Ние сме луѓе кои брзо се откажуваат.
Доволно е само една пречка да нè обесхрабри. Не дозволуваме нашата љубов да расте, оставаме пред време.Она што го бараме не е љубов, само возбуда и задоволство во животот.Сакаме некој кој ќе гледа филмови и ќе се забавува со нас, а не некој што не разбира во нас, дури и во најдлабока тишина. Ние поминуваме време заедно, не правиме спомени.
Не сакаме досаден живот. Не сакаме партнер за живот, само некој што може да направи да се чувствуваме живи во моментов. Кога возбудата исчезнува, откриваме дека никој не нè подготвил за слетувањето.
Не веруваме во убавината на предвидливоста затоа што сме заслепени од возбудата на авантурите. Ние сме потопени во хаотичен градски живот и не остава простор за љубов.Немаме време да се сакаме, немаме трпеливост да работиме на врски. Ние луѓето сме зафатени да бркаме по материјалистички соништа и тука нема место за љубов.
Технологијата нè приближи толку блиску што е речиси невозможно да дишеме. Нашето физичко присуство е заменето со текстови, говорни пораки и видео повици. Не чувствуваме потреба да поминуваме некое време заедно. И она што го имаме е премногу за нас. Нема што повеќе да се зборува.
Ние сме генерација на „скитници“ кои нема да останат на едно место премногу долго. Секоја заложба создава фобија. Ние веруваме дека длабоките односи не се наменети за нас. Не сакаме да се смириме. Дури и мислата за тоа е застрашувачка. Не можеме да замислиме да го поминеме целиот живот со една личност. Заминуваме.
Ние ја презираме постојаноста како да е некое социјално зло. Сакаме да веруваме дека сме „различни“ од останатите. Сакавме да веруваме дека не одговараме на социјалните норми. Ние сме генерација која се нарекува себеси „** самостојно ослободената генерација“. Се ** доаѓа лесно, лојалноста не. И само ни треба привремено исполнување.
