Жената што го осветлува патот на раното образование – бизнис приказни со Билјана Караманолевска

Во деловниот светот, постојат приказни што се мерат со бројки, инвестиции и пазарен удел. Но има и такви што се мерат со насмевки, со први зборови, со љубопитни погледи и со топлина на детската прегратка. Токму таква е приказната на Билјана Караманолевска, генерална менаџерка и сопственичка на приватните детски градинки „Светот на Колорес“ во Скопје.

Од идеја родена од чиста љубов кон децата, до изградба на современа институција што поставува стандарди во раното образование, нејзиниот пат е пример за тоа како визијата, упорноста и емпатијата можат да создадат бренд што има вистинска моќ да менува животи.

Во ова интервју, Билјана отворено зборува за предизвиците на женското претприемништво, за вредностите врз кои ја темели својата работа и за тоа како се балансираат професионалните и личните улоги, без да се изгуби најважното – искрената љубов кон она што се прави.

ПРАШАЊЕ: Вашата приказна како генерален менаџер на приватна градинка која прерасна во препознатлив бренд за квалитетна рана едукација е инспиративна. Како започна овој пат во детската едукација, и што Ве мотивираше да го изградите „Светот на Колорес?

– Мојата професионална приказна во областа на детската едукација не започна со идеја за бизнис, туку со длабоко внатрешно убедување дека секое дете заслужува средина каде ќе биде видено, слушнато и разбрано. Од најрана возраст, имав силна емпатија кон децата и интерес за нивниот развој, а со текот на времето тоа прерасна во мисија – да се создаде простор каде детството ќе биде почитувано како најважниот и највлијателниот период во животот на човекот.

„Светот на Колорес“ произлезе токму од таа мисија – да изградиме институција која нема само да ги следи стандардите, туку ќе ги поставува. Уште од првиот ден, визијата беше јасна: да создадеме градинка која ќе биде препознатлива по квалитетот на програмата, автентичниот пристап кон секое дете и искрената соработка со родителите.

Она што ме водеше и ме води до денес е вербата дека образованието во најраната возраст има потенцијал не само да го обликува детето, туку и општеството во целина. Кога децата растат во средина каде што се охрабрувани да истражуваат, да прашуваат, да соработуваат и да сонуваат – тогаш растат во идни лидери, креативци и емпатични индивидуи.

Изградбата на „Светот на Колорес“ беше процес на постојано учење, вложување во кадарот, отвореност кон нови методологии и пред сѐ – искрена љубов кон работата. Денес, со гордост можам да кажам дека создавме бренд кој претставува синоним за современ, холистички и вредносен пристап во раното учење и развој. Но тоа не е крај, напротив, секој ден гледаме на нашата работа како нова можност да влијаеме позитивно, да инспирираме, и да продолжиме да го обоиме детскиот свет со боите на љубовта, радоста и знаењето.

Она што ме мотивира секој ден е чувството дека учествуваме во создавање на подобра иднина, не само за децата туку и за општеството во целина. Бидејќи кога детето е среќно, разбрано и инспирирано, тогаш расте личност која е подготвена да го менува светот.

ПРАШАЊЕ: Како жена лидер во образовниот сектор за најмалите, особено во приватната сфера на предучилишна дејност, со кои најголеми предизвици се соочивте во градењето и управувањето со ваква институција, и како тие Ве обликуваа како менаџерка и личност?

– Да се биде жена лидер во сфера каде што предизвиците се и институционални, и културолошки, претставува исклучително комплексна улога, особено кога станува збор за предучилишна установа, каде одлуките што ги носиме директно влијаат на најмладите членови на општеството.

Еден од најголемите предизвици со кои се соочив на почетокот беше да ја изградиме довербата – довербата на родителите, на институциите, но и на заедницата, во тоа што значи вистински квалитет во приватното предучилишно образование. Често постои перцепција дека приватното не значи нужно и квалитетно, и затоа се стремев со резултати, транспарентност и професионален пристап, да покажам дека „Светот на Колорес“ не е само институција, туку вистински партнер во растењето на децата.

Друг значаен предизвик беше изградбата на силен, стабилен и мотивиран тим. Работата со деца бара огромна емотивна интелигенција, трпеливост и љубов. Како лидер, морав да научам како да бидам поддршка, како да слушам и да водам, без да наметнувам. Тоа значеше да ги препознаам потенцијалите во луѓето, да вложувам во нивен раст, и да создадам култура на взаемна почит и посветеност.

Дополнителен предизвик, кој верувам многу жени лидери го чувствуваат, е балансирањето помеѓу професионалните и личните улоги. Во образованието, каде емоциите и човечките приказни се секојдневие, оваа рамнотежа е уште почувствителна. Но, токму преку тие предизвици, станав посвесна, поорганизирана и поемпатична – не само како менаџерка, туку и како човек.

Сите тие искуства ме обликуваа во лидер кој слуша, кој создава визија, но и кој стои цврсто зад секое дете, секој родител и секој член на тимот. Тие ме научија дека вистинското лидерство не значи само да водиш, туку да инспирираш, да градиш доверба и да создаваш вредност која останува.

ПРАШАЊЕ: Постои перцепција дека жените носат посебен сензибилитет во образованието, особено кога станува збор за работа со деца. Каква енергија, вредности и визија Вие како жена-претприемач внесовте во градинката?

– Верувам дека жените, особено во сферата на детското образование, природно внесуваат сензибилитет кој се темели на интуиција, грижа, емпатија и способност за длабоко разбирање на емоционалните потреби – не само на децата, туку и на семејствата и тимот. Токму тој аспект – човечноста – беше основа врз која ја градев визијата за „Светот на Колорес“.

Како жена-претприемач, се стремев да создадам средина која зрачи со топлина, отвореност и прифаќање. Внесов енергија што повикува на соработка, поврзување и креативност, бидејќи токму преку тие вредности децата најдобро учат, а тимот најсилно расте.

Мојата визија секогаш била да изградиме градинка која ќе ги надмине класичните очекувања, да биде место каде децата не само што се згрижени и едуцирани, туку и каде се охрабрени да сонуваат, да поставуваат прашања, да развиваат самодоверба и самостојност. Сакав да внесам култура на почитување на детето како личност од најрана возраст, каде секој глас се слуша, секоја емоција се разбира, и секој чекор се води со грижа.

Во однос на вредностите, посветено градев основа врз љубов и почит, интегритет во односот кон децата и родителите, континуирано професионално усовршување, и креативност во пристапот кон учењето.

Она што ме води и денес е вербата дека квалитетна градинка не се мери само по наставната програма или условите во просторот, туку по атмосферата која се чувствува, а таа атмосфера доаѓа од енергијата што ја внесува тимот, од визијата на лидерот, и од културата што ја градиме секојдневно.

Мојата улога како жена во сето тоа не е само управувачка – таа е и инспиративна, и поддржувачка, и мајчинска, и визионерска. Затоа, „Светот на Колорес“ не е само институција, тоа е заедница што расте со љубов и смисла.

ПРАШАЊЕ: Успешната жена претприемач често балансира повеќе улоги генерален менаџер, мајка и сопруга. Како изгледа тој баланс во зашиот живот и што Ви помага да останете фокусирана и присутна и на работа и дома?

– Балансот меѓу професионалниот и личниот живот не е лесна мисија, особено кога секоја улога што ја носите е поврзана со голема одговорност и вложување на емоции, време и енергија. Да се биде генерален менаџер на образовна институција, а во исто време и мајка и сопруга, значи постојано да се наоѓате во движење – и физички и ментално. Но, токму тие улоги не ме исцрпуваат, туку ме исполнуваат и ме потсетуваат зошто правам сѐ што правам.

Не верувам во „совршен баланс“, туку во свесен избор на приоритети и емоционална присутност таму каде што сум во моментот. На работа, сум целосно посветена на квалитетот, на тимот и на децата. Дома, се обидувам да бидам мајка и партнер која слуша, која се смее, која се грижи и која учи заедно со своето семејство. Секако, постојат денови кои се предизвикувачки, но верувам дека не е поентата во совршенство, туку во искреност и доследност.

Она што ми помага да останам фокусирана и присутна е јасната визија што ја имам, и како лидер, и како мајка, поддршката од моето семејство – кое е мојата најголема сила, и времето за себе – колку и да е кратко, секој момент на тишина, читање или природа ме враќа во рамнотежа.

Научив дека не можам и не треба да правам сѐ сама. Довербата во тимот, соработката со семејството и способноста да се препознае кога е време да се паузира се клучни елементи на тој баланс.

Најпосле, токму тие различни улоги ме обликуваат, ме прават поемпатична како лидер, поорганизирана како менаџерка и поблагодарна како жена. Се учам и јас секојдневно, како и децата со кои работиме, и токму тоа ме држи жива, будна и мотивирана.

ПРАШАЊЕ: Градинката е место каде се одгледуваат идните генерации, а управувањето со ваков систем бара и јасна визија и голема одговорност. Кои вредности се клучни во начинот на кој ја водите Вашата установа и тимот што го менаџирате?

– Управувањето со градинка е многу повеќе од административна или организациска улога – тоа е лидерство со срце, визија и длабоко чувство на одговорност, бидејќи работиме со највпечатливиот период од животот на секое дете. Затоа, од самиот почеток поставив вредности кои се цврст темел на сè што правиме во „Светот на Колорес“.

На прво место е почитта кон детето, кон родителот, кон професијата и кон колегите. Почитта е основа за доверба, а без доверба, не може да се гради здрава заедница. Верувам во емоционално безбедна средина, каде секој, и дете, и возрасен, може да биде прифатен, разбран и охрабрен да се развива.

Втората вредност е посветеноста кон квалитет. Не правиме компромис кога станува збор за доброто на децата, постојано инвестираме во обуки, нови методологии, следење на современи практики и усогласување со индивидуалните потреби на секое дете. Нашата работа е жива и динамична, и бара постојан раст.

Трета, но не помалку важна, е тимската култура. Тимот не е само група на вработени – тоа е срцето на институцијата. Ги охрабрувам сите членови на колективот да бидат активни учесници во процесот, да размислуваат критички, да предлагаат идеи, и да чувствуваат дека нивниот глас се слуша и вреднува. Лидерството за мене не значи контрола, туку инспирација и насочување.

И на крај – визија со смисла. Секој наш чекор е воден од прашањето: „Каков човек сакаме да израсне од ова дете?“ Не се задоволуваме само со постигнување на развојни цели – се стремиме да ги обликуваме вредносни, стабилни и емпатични индивидуи.

Овие вредности се наш компас и во работата со децата, и во водењето на тимот, и во секојдневните одлуки. Тие не се само зборови, туку начин на работа, на живеење, и на градење иднина.

ПРАШАЊЕ: Што би ѝ препорачале на млада жена која сака да отвори приватна едукативна установа или да се вклучи во женското претприемништво во образованието? Од каде да почне и кои три принципи според Вас се незаменливи за успех?

– На секоја млада жена што има желба да влезе во светот на образовното претприемништво ѝ велам: има место за тебе, и твојата визија може да направи вистинска разлика. Но пред сè, важно е да се знае дека ова не е само професија – тоа е повик. Да отвориш едукативна установа значи да влезеш во поле што бара целосна посветеност, чувствителност, но и силна лидерска зрелост.

Мој совет е да започне со визија, а не со план за профит. Да размисли: Каков вредносен систем сакам да градиме? Какви луѓе ќе ги обликуваме? Парите се важни, но во образованието, успехот доаѓа кога квалитетот, етиката и грижата се на прво место. Кога тие се основата, сѐ друго доаѓа органски.

Од каде да почне? Од истражување и учење. Да го проучи полето во кое влегува – од законска регулатива, педагошки пристапи, до успешни примери. Да најде ментор, да посетува обуки, да поставува прашања. Колку повеќе учи, толку поуверена ќе биде.

Со градење искрен однос со себе. Да биде свесна за своите вредности, сили, но и граници. Личниот интегритет е најголемиот капитал во оваа работа.

Со избор на вистински тим. Никој не успева сам. Тимот е тоа што ја носи визијата напред, затоа нека бара луѓе кои не само што се стручни, туку и делат исти вредности.

А трите принципи што според мене се незаменливи за успех се:
Доследност – бидејќи успехот се гради чекор по чекор, со трпение и упорност.
Интегритет – да се биде вистински, етички и професионално исправен, дури и кога е најтешко.
Љубов кон она што го работиш – тоа е она што дава смисла и енергија да се оди понатаму, дури и во денови кога е тешко.

На младите жени би им рекла: не плашете се од предизвиците. Тие се дел од патот. Плашете се само ако правите нешто во што не верувате. Ако верувате во вашата идеја, ако работите со срце и ум, и ако не се откажувате – успехот не е прашање „дали“, туку „кога“.

ПРАШАЊЕ: Што Ве релаксира, што Ве полни со енергија и ви носи внатрешен мир?

– Во динамичното секојдневие, каде улогите се испреплетени и темпото е интензивно, особено во образовниот сектор, учев – и сè уште учам – колку е важно да најдам време и простор за себе. Она што најмногу ме релаксира и ми носи внатрешен мир е токму комбинацијата од неколку нешта кои ја полнат мојата душа.

Најголем извор на енергија за мене е природата, било да е тоа прошетка низ шума, престој на планина или едноставен момент на тишина под отворено небо. Но, без двоумење, најдлабокиот мир и инспирација ги наоѓам покрај море, таму каде што хоризонтот е отворен, а мислите се слободни. Шумот на брановите, мирисот на солта и допирот на сонцето имаат моќ да го ресетираат телото и умот.

Патувањата, особено на егзотични дестинации, се мојот начин да излезам од секојдневното, да ги проширувам сопствените хоризонти, да запознавам нови култури и да се полнам со нова енергија и инспирација. Тие моменти далеку од обврските ме потсетуваат колку е важно понекогаш да забавиш – за повторно да заблескаш.

Секако, тука е и времето со семејството – автентичен извор на радост, стабилност и благодарност. Обичен ден дома, разговор, заедничко готвење, смеа – тоа се тие мали моменти кои даваат големо значење.

Исто така, секое утро се обидувам да си подарам краток момент на тишина – со кафе, книга или музика. Тоа е мој личен ритуал што ме центрира и ми помага да започнам со фокус и мир.

ПРАШАЊЕ: Имате ли некоја мисла, мото или цитат што Ви е при срце и често го повторувате?

– Да, постои една мисла која ме води и која често си ја повторувам – и во предизвици, и во моменти на одлуки, но и во секојдневните ситници:

„Детето не е сад што треба да се наполни, туку оган што треба да се запали.“ (Плутарх). Овој цитат совршено ја отсликува мојата лична и професионална филозофија. Верувам дека секое дете носи во себе искра – единствена, автентична, длабока. Нашата задача, како возрасни, воспитувачи, родители или лидери, не е да го „полниме“ со информации и правила, туку да му помогнеме да ја пронајде и разгорува таа искра – со љубов, поддршка, охрабрување и слобода.

Оваа мисла ме потсетува дека водството, како и воспитувањето, не е наметнување, туку водење со пример, со срце и со почит. Исто така, често ја споделувам и со тимот, бидејќи таа суштински ја дефинира нашата улога – да не создаваме само знаење, туку и страст за учење, љубопитност и самодоверба.

Во поширока смисла, тоа е и мото за животот – да не се плашиме да разгоруваме огнови на идеи, соништа и промени. Бидејќи светот најмногу го менуваат токму тие – што го носат пламенот во себе.