Што не треба да се прави за Задушница – а што е важно да се направи вечерта пред неа
Овој ден не е обичен. Се верува дека тогаш небото се отвора, а душите на мртвите слободно шетаат на земјата, доаѓајќи да нè посетат и да ја примат љубовта што ја испраќаме кон нив преку свеќа, молитва и милосрдие.
На 7 јуни православните верници ги одбележуваат летните Задушница – ден посветен на молитва, тишина и сеќавање на покојните.
Овој ден не е обичен. Се верува дека тогаш небото се отвора, а душите на мртвите слободно шетаат на земјата, доаѓајќи да нè посетат и да ја примат љубовта што ја испраќаме кон нив преку свеќа, молитва и милосрдие.
Но што не смее да се прави за Задушница? А што е особено важно да се направи вечерта пред овој света ден?
Вечерта пред Задушница – вратите се отвораат
Вечерта пред Задушници, според народното верување, е време кога душите почнуваат да се симнуваат меѓу живите.
Во некои краеви се верува дека ако запалите свеќа на прозорец или пред куќата, душата на покојниот полесно ќе го најде патот.
Advertisement
Запалете свеќа во тишина, без врева. Не оставајте остатоци од храна на масата, ниту валкани садови – душите треба да се чувствуваат добредојдени, не како гости на хаос.
Ако соништата ви донесат лик на покоен ближен – не ги занемарувајте. Тоа, велат старите, не е случајно.
Според старите народни верувања, ваквите соништа носат посебна порака – покојниот доаѓа да нè предупреди, да нè советува или да побара нешто што останало недовршено.
Старите велат дека душата на покојниот може да најде начин да комуницира со блиските преку соништата, особено кога нешто не е во ред – на пример, ако има неисполнет завет, ако некој од живите е во опасност или ако душата бара молитва и спокој. Затоа, не се занемаруваат ваквите соништа – тие се примаат со внимание, се размислува што точно било кажано или покажано, и често се оди во црква, се пали свеќа или се дава нешто за помен во чест на покојниот.
Во некои делови од Македонија, луѓето вечерта пред Задушници ставаат парче леб или чаша вода на прозорец – симболичен дар за душите што минуваат оттука. Тоа не е магија, туку љубов преточена во обред.
Што не треба да се прави на самиот ден – Задушница
Нема веселби, свадби, родендени, гласна музика или алкохол. Овој ден е за тишина, сеќавање и духовно прочистување. Весели настани се одложуваат – сè што е спротивно на духот на спомен и молитва носи немир, велат верувањата.
Не се пере облека, не се мете, не се чисти и не се работи дома. Секој удар од метла или вртење на машината за перење, се смета дека може да ја „избрка“ душата што доаѓа на посета.
Не се оди на гости, ниту се покануваат гости. Овој ден не е за друштво, туку за семејството – и за оние што се веќе преминати во вечноста.
А што треба да се направи?
Запалете свеќа – дома, во црква, или на гробишта. Светлината ѝ помага на душата да го најде патот до вечниот мир.
Однесете жито, вино и погача – симболи на животот, смртта и воскресението. Би можеле да организирате парастос или присуствувајте на црковна служба. Помолете се со срце – искажете љубов, простување и благодарност.
Дајте милостина – храна или пари, во име на покојните. Помошта што ќе ја дадете на живите, ќе ја почувствуваат душите во другиот свет.
Задушници не се ден за страв, туку ден за почит кон невидливите, за поврзаност со оние што веќе не се тука. А вечерта пред нив… вечерта пред нив е таен премин. Некој ќе ја почувствува тишината, некој ќе чуе шепот од старо сандаче со спомени. Некој – можеби токму вие – ќе почувствувате присуство зад себе, но не се плашете.
Тоа се тие. Дошле само на кратко.
За да знаат дека не се заборавени.
