Мојот живот беше неудобно предвидлив.
Во секое време знаев што ќе се случи следно, во секој момент и секој ден.
Монотонијата на мојот живот го уништуваше мојот дух.
Јас повеќе не бев јас и знаев дека патот додека се вратам назад ќе биде страшен и непредвидлив, но во одреден момент јас немав избор. Не можев да живеам далеку од самата себе, па почнав да лутам без идеја за тоа каде одам. Ова се случи пред 3 и пол години.
Денес го пишувам ова.
Која е разликата? Јас и илјадниците километри кои ги поминав оттогаш. Илјадниците искуства кои ги собрав и кои ме донесоа назад, таму каде што припаѓам.
Ако веќе се чувствувате изгубено, слушајте внимателно. Вашата душа се дере на цел глас: „Помош! Мене ми е здодевно и изгубена сум. Овие околности повеќе не ме задоволуваат. Почни да бараш пак. Пребарај го секој агол. Пробај нови работи. Направи ужасни процени, доживеј страшни неуспеси и пробај нешто ново пред да ме најдеш.
Продолжи да одиш додека не почнеш повторно да се смееш, додека не откриеш разбирање, прифаќање, среќа, задоволство и што е најважно ЦЕЛ.“
Кога се чувствувате изгубено, тоа значи дека сте ја изгубиле вашата цел.
Секогаш ќе постои една личност која никогаш нема да ја заборавите>>>
Паметам дека имав неверојатна грижа на совест затоа што не си го ценев совршениот живот. За време на овие неколку години, сфатив дека моите надворешни околности, колку и да изгледаат совршено, не се важни ако моите внатрешни околности се скршени, изгубени и лишени од аспирации. Ако немам цел, моите околности ќе изгледаат бесцелни.
Забележете како одговарате и реагирате. Ќе научите нешто ново за себеси, не само за вашиот карактер, туку за она што ве поттикнува да сјаете.
Откако ќе го пронајдете тоа, ќе ја пронајдете и вашата цел.
Кога се ставате себеси во непознати ситуации, тогаш сте најконцентрирани. И секогаш ќе се пронаоѓате себеси во непознатото.
Најтешкиот дел од овој процес е осаменоста. Не можете да се потпрете на никој да ве води во вистинската насока. Плус ова е мисија за еден човек. Да се прави сам е целата поента на патувањето.
Неколку совети од една мајка за нејзината ќерка …>>>
Слушајте се себеси без оглед на тоа што може другите да зборат. Се што е важно е вашиот сопствен поттик, а не обесхрабрувањето на другите.
Она што ме поттикнуваше мене беше вербата. Верував дека во секој момент сум таму каде што треба да бидам и дека ќе завршам таму каде што треба да бидам.
Ова е вашиот единствен живот и би било трагедија ако не се откриете себеси.Не можете да се откриете себеси доколку не се барате себеси, па затоа изгубете се…
