„Седум дена талкав низ оној свет“ – познат неврохирург паднал во кома и доживеал неверојатно вонтелесното искуство

Неврохирургот д-р Ебин Александер доживеал искуство што му го променило животот засекогаш. По повеќе од дваесет години посветеност на медицината и на науката, токму неговиот мозок — центарот на рационалното и објаснивото — го однел таму каде што никогаш не помислувал дека ќе отиде: во духовна димензија која, според него, е поубава и пореална од сè што можеме да замислиме.

Сѐ започнало кога ненадејно се разболел од редок и тежок облик на бактериски менингитис. За неколку часа, неговото тело било приклучено на машини за одржување во живот, а мозокот му бил речиси целосно нефункционален. Според медицинските извештаи, немал никакви шанси за преживување, а камоли за закрепнување без сериозни последици. Но она што следело ги надминало сите научни и логични очекувања.

Светот каде што се нашол бил исполнет со светлина, љубов и совршен мир. Немало време како што го познаваме тука, ниту страв или болка – сè било исполнето со чувство на поврзаност и длабока, безусловна љубов.

Се движел низ пејзажи од неверојатна убавина, со бои какви што никогаш дотогаш не видел, додека музиката — која не се слушала туку се чувствувала — течењето низ сè околу него. Не бил сам; суштества од светлина му пренесувале пораки без зборови, но полни со љубов и утеха.

На неверојатното „патување“ сретнал и една убава жена, која не ја познавал, но која молкум го водела низ „сферите“. Му влевала сигурност, љубов и спокојство.

Advertisement

Во меѓувреме, на Земјата, бил во кома седум дена и не покажувал никакви знаци на подобрување. Лекарите веќе започнале да размислуваат дали да продолжат со вештачко одржување во живот, кога одеднаш се освестил. Очите му се отвориле – едноставно – и се вратил назад. Немал сеќавања за неговиот земен живот, но многу добро знаел каде штотуку бил.

Морал повторно да научи сè – кој е, што е и каде бил. Денови, па недели подоцна, како снег што полека паѓа, неговото старо, земно знаење почнало полека да се враќа. Зборовите и јазикот му се вратиле за неколку часа и денови. Со љубовта и нежната поддршка од неговото семејство и пријателите, почнале да се појавуваат и другите сеќавања. До осмата недела, целото претходно знаење од науката, вклучувајќи ги искуствата и сознанијата што ги стекнал за повеќе од две децении како неврохирург во болници, целосно се вратило. Тоа целосно опоравување и ден-денес останува чудо, без никакво објаснување во современата медицина.

Но, сепак, тој веќе не бил истиот човек каков што бил порано. Работите што ги видел и доживеал откако го напуштил телото не избледеле, како што обично се случува со соништата и халуцинациите. Тие биле сè уште тука.

Најмногу од сè, го прогонувал ликот на жената што ја сретнал додека бил на „другата страна“. Жена која таму не ја познавал. И тогаш – четири месеци по излегувањето од кома – примил писмо по пошта. Како резултат на неговото претходно истражување и потрага по биолошкото семејство, роднина му испратил фотографија од неговата биолошка сестра Бетси, сестра што никогаш не ја запознал, а која починала.

Шокот што го доживеал кога ја видел фотографијата бил огромен. Токму тоа било лицето на жената што го видел на „другата страна“.

Во моментот кога го сфатил тоа – нешто се расчистило во него, тоа била потврдата што му била потребна. Ова бил доказ – без никакво сомневање – за објективната реалност на неговото искуство.

После тоа се вратил во стариот, земен свет што го напуштил кога паднал во кома, но се вратил како нов човек. Бил прероден.

Ништо не е изолирано на небото. Ништо не е отуѓено. Ништо не е исклучено. Сè е едно, смета неврохирургот, а пренесува Дејли меил.