Ништо душата не ја смирува како ова нешто – Светецот за мелемот на сите рани
„Тишината е учител на душата; во неа болката се смирува, а срцето ја наоѓа својата утеха во Бога.“
Во православието, тишината не е само отсуство на звук, туку простор за духовно собирање и поврзување со Бога. Во монаштвото, монасите често ја практикуваат молитвата во тишина, верувајќи дека таа овозможува подлабок контакт со Бога. Исусовата молитва, на пример, се изговара во тишина и ѝ овозможува на душата да се насочи кон божественото.
Тишината е присутна и во православната литургија, каде што моментите на тишина овозможуваат лична молитва и интроспекција. Во секојдневниот живот, верниците настојуваат да најдат простор за тишина како начин да се ослободат од надворешниот хаос и да постигнат внатрешен мир.
За православните верници, молчењето е пат кон самоспознание и духовен раст, бидејќи низ тишината доаѓа до внатрешна преобразба и спасение.
Свети Григориј Синаит, во една од своите мудрости што ни ги оставил, зборувал за моќта на тишината:
„Ништо не го прави срцето толку покајано, ниту душата толку смирена, како разумната осаменост и целосното молчење.“
