Неделата пред нас не е обична – еве зошто секој ден од неа ги менува душата и телото и што треба да се прави
Секој ден од оваа седмица се нарекува „Велик“ – и тоа не поради должината, туку поради големината на настаните што се спомнуваат, како и длабокото значење што тие го имаат за секој верник.
Утре започнува последната и најсвета недела од Велигденскиот пост – позната како Страсна недела. За православните христијани, оваа недела има посебна тежина и длабочина: тоа е време на големо духовно искушение, но и надеж за спасение. Во нашата црковна традиција таа се нарекува „Страстна седмица“, и се смета за кулминација на севкупниот подвиг на постот.
Секој ден од оваа седмица се нарекува „Велик“ – и тоа не поради должината, туку поради големината на настаните што се спомнуваат, како и длабокото значење што тие го имаат за секој верник.
Advertisement
Велики понеделник е ден што нè потсетува како Исус влегол во Храмот и ги истерал трговците – оние што од свето место направиле пазар. Со тоа покажал дека Божјиот дом е за молитва, а не за заработка. Овој ден се смета за време кога треба да се повлечеме во тишина, да се средиме во душата и да се помолиме, без гнев, без врева, колку што можеме – во мир со себе и со другите.
Велики вторник е ден кој нè потсетува на будноста и духовната подготвеност. Во центарот на пораката се поучните приказни што Христос ги кажал пред да биде предаден, а кои се однесуваат на човечката одговорност и внимателност.
Особено се истакнува параболата за десетте девојки – раскажана како повик кон секој човек да биде подготвен за средба со Бога, во секој миг.
Advertisement
Исто така, се нагласува и важноста на личниот труд преку поуката за талентите – потсетување дека секој од нас има нешто вредно што треба да го развива, а не да го закопа.
Велика среда е денот кога Јуда го предал Христа. Црквата не осудува, туку повикува на самопроверка: дали ние не го предаваме секојдневно со мисли, со зборови или дури со молк? Според старите обичаи средата се поминува во молк и во подготовка за Велики четврток.
Велики четврток е ден кога се одбележува Тајната вечера – последната вечера што Исус ја имал со Своите ученици пред страдањето. На тој ден е востановена Светата Причест, па затоа многу верници одат на исповед и примаат причест, за да го дочекаат Велигден со чиста совест и срце.
Традиционално, на Велики четврток се бојадисуваат првите велигденски јајца – обично првото се бојадисува во црвена боја и се чува цела година како заштита за домот и семејството.
Велики петок е најтажниот ден во христијанството. Христос е осуден, мачен и распнат. Во некои храмови, попладне се изнесува Плаштаницата – платно што го симболизира Христовото тело. Верниците молчат, постат строго, често и без вода. На овој ден дури и природата молчи – не се слуша музика, не се работи, а некои дури ги покриваат огледалата во куќата „за да не се гледа тагата“.
Велика сабота е тивок и свет ден, кога Исус Христос телесно е во гробот, а духовно слегува во подземјето за да ги ослободи душите на праведниците. Тоа е време на длабока тишина, молитва и исчекување. Домашните завршуваат со подготовките за Велигден – се меси обредниот леб, се бојадисуваат јајцата, се подготвува храна за празничната трпеза. Некои носат јајца и колачи во црква за да бидат осветени, а вечерта се чека полноќната богослужба и веста: „Христос воскресе!“
И конечно, на полноќ помеѓу сабота и недела, започнува Воскресението Христово – Велигден. Тоа не е само празник, туку победа на животот над смртта. Првите зборови што се изговараат се: „Христос воскресе!“ – на што сите одговараат: „Вистина воскресе!“. Таа радосна реченица се изговара цели 40 дена.
Овој празник, според учењето, е сржта на православната вера. Без Воскресение – нема христијанство.
