Најтешката одлука – „Ја сместив мајка ми во дом, го направив ли најдоброто или најголемиот грев?”
Една Македонка одлучи да ја сподели својата приказна – како ја сместила мајка си во дом за стари лица, низ каква емотивна агонија поминала и зошто, на крајот, тоа ѝ го променило животот.
Кога родителите стареат и повеќе не можат сами да се грижат за себе, многумина се соочуваат со дилемата – дали да се грижат за нив во својот дом или да ги сместат во установа за нега и грижа на стари лица?
Оваа одлука ретко кога е лесна, бидејќи носи со себе чувство на вина, страв од осуда и вечната дилема – дали правиме добро или ги предаваме најблиските?
Advertisement
Една жена одлучи да ја сподели својата приказна – како ја сместила мајка си во дом за стари лица, низ каква емотивна агонија поминала и зошто, на крајот, тоа ѝ го променило животот.
Стравот што ја промени судбината
„Еден ден се вратив дома и ја најдов вратата ширум отворена. Вода течеше од када, подот беше поплавен, а мајка ми ја немаше. Во паника истрчав до соседите – ми рекоа дека ја виделе како седи со други стари жени пред зградата. На прв поглед, изгледаше нормално, но јас знаев дека не е така…“
Тогаш сфатила дека нејзината мајка, болна од Алцхајмер, веќе не може сама да се грижи за себе. Секојдневно имала агресивни епизоди, заборавала да ги затвори чешмите, ја фрлала облеката во када, напаѓала гости… Жената била исцрпена, физички и емоционално.
„Изборот кој ме скрши, но и ме спаси“
„Знаев дека не можам повеќе да ја заштитам, а ни да ѝ пружам грижа каква што ѝ треба. Го носев товарот на вина, чувствував дека ја издавам, но повеќе не можев. Најдов специјализиран дом за стари лица и одлучив да ја сместам таму.“
Сега, една година подоцна, жената признава дека животот ѝ се подобрил – повторно почнала да функционира нормално, работата ѝ станала поквалитетна, а психички е постабилна.
„Ако е безбедна, зошто сè уште чувствувам вина?“
И покрај тоа што знае дека направила логичен избор, нешто во неа не ѝ дава мир. „Дали можев повеќе? Дали ја изневерив? Дали Бог ќе ми прости?“ – прашањата и понатаму ја прогонуваат.
Оваа приказна ја отсликува борбата на многумина што се соочуваат со иста ситуација. Дали сместувањето на родителите во дом значи љубов или предавство? Понекогаш, најтешките одлуки се токму оние што ги носиме од љубов.
Што велат психолозите?
Донесувањето одлука за сместување на старите родители во дом за стари лица е емоционално комплексен процес што често предизвикува чувство на вина и сомнеж кај членовите на семејството.
Психолозите истакнуваат дека овие чувства се нормални и очекувани во вакви ситуации.
Според експертите, клучно е да се разбере дека грижата за старите лица бара значителни физички и емоционални ресурси. Кога семејствата не се во можност да обезбедат соодветна нега дома, сместувањето во специјализирана установа може да биде најдобрата опција за благосостојбата на постарото лице.
Оваа одлука не треба да се гледа како напуштање, туку како обезбедување на професионална грижа и поддршка што не може секогаш да се обезбеди во домашни услови.
Психолозите препорачуваат отворена комуникација со постарите членови на семејството, доколку тоа е можно, за да се вклучат во процесот на одлучување и да се почитуваат нивните желби и потреби. Исто така, важно е да се побараат информации и совети од професионалци за да се донесе информирана одлука.
За да се ублажи чувството на вина, експертите советуваат редовни посети и одржување на блискиот однос со родителите, и по нивното сместување во дом. Ова помага во одржување на емоционалната врска и покажува дека грижата и љубовта остануваат непроменети.
Во суштина, секоја ситуација е уникатна, и одлуката треба да се базира на специфичните околности и најдобрите интереси на постарото лице.
Консултацијата со психолози и други професионалци може да обезбеди поддршка и насоки во овој предизвикувачки процес.
