Како молитвата да биде услишана – поуки од светецот што го славиме денес

На ден како овој, 29 август, кога Црквата го чествува споменот на преподобниот Јосиф Исихаст, верниците од целиот православен свет се потсетуваат на неговиот необичен и суров подвиг, но и на нежноста со која ги поучувал оние што го барале Бога. Тој беше човек кој во буквална смисла го остави светот зад себе.

Роден во Парос, рано останал без татко, па Јосиф уште како млад заминал во Пиреја за да работи и да ги издржува своите блиски. Но во срцето на тој млад човек гореше друг оган – жед за нешто што не можеше да се најде во градскиот метеж.

Така стигна до Света Гора, каде што во пештерите на Катунакија ги помина најтешките, најдлабоките и најубавите години од својот живот. Луѓето што подоцна ќе го нарекуваат старец, тогаш го гледаа како подвижник кој се храни со парче сув леб, кој се лишува дури и од сон за да може да бдее во молитва.

Неговото правило било строго и надвор од човечките мерила: во Великиот пост тој јадел само малку брашно замесено со вода, а преку годината минимална количина храна, не готвена туку сирова, масло користел многу ретко. Но тоа лишување не било измачување, туку избор – тој верувал дека преку телесната тишина се раѓа духовната светлина.

Моќта на молитвата

„Како што човекот не може да живее без воздух, така и душата не може да постои без молитва,“ пишуваше во едно од своите писма.

Advertisement

За него молитвата не била ниту обврска, ниту форма. Таа била здив, срцев ритам, сама суштина на животот. И затоа неговите чеда го паметат како човек кој постојано ги упатувал кон тишината, кон оној момент кога зборовите престануваат, а во срцето се слуша единствено повикот: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот.“

Монасите што ги одгледа и воспитуваше подоцна ќе станат познати духовници, а неговото наследство живее и денес. Неговите писма биле преведувани и читани како жива поука, како извор што и денес напојува цели братства. Духовниците истакнуваат дека најголемата сила на старецот е во тоа што поучувал не со книги, туку со својот живот. Тој знаел дека Бог се наоѓа во длабочината на молчењето и во силата на трпението.

Што треба да направите денес, на денот на светецот

Старецот Јосиф ќе речеше дека вистинската молитва не е јавна, туку скриена. Затоа, ако денес некој сака неговата молитва да биде услишана, најнапред треба да се оддалечи од вревата, макар и на еден час. Тој час треба да биде час на апсолутна тишина – без разговор, без објаснување, без телефон и надворешни врски. Во таа тишина треба да се повторува молитвата што ја носел старецот во срцето: „Господи Исусе Христе, помилуј ме.“ И тоа да се прави не како обврска, туку како дишење, тивко, ритмично, додека умот не се смири.

Се додава уште еден подвиг, својствен за него – делото на милосрдието во скриеност. Старецот учел дека најголемата вредност има оној дар што не се објавува.

Затоа денес направете нешто добро за друг, но без да се каже никому. Тоа скриено дело е, всушност, најгласниот повик кон небесата.

Така, молитвата што ќе се изговори денес, во тишина и скриеност, има најголема сила да биде услишана – зашто така се молел и свети Јосиф Исихаст.

Молитва според поуките на старецот Јосиф Исихаст

„Господи Исусе Христе, Ти што си светлина на оние што живеат во темнина, влези во моето срце и растопи го секој страв и секое сомневање. Научи ме да молчам за да Те слушам, научи ме да љубам за да Те познаам, научи ме да се молам, за да зборуваш со мене. Ти што го услиши подвигот на слугата Твој Јосиф Исихаст, прими го и мојот слаб повик и исполни го со Твојата милост. Амин.“