Како да постат децата за Божиќниот пост – еве како да не биде мака, туку духовен пат преку игра и добри дела

Постот е духовен пат кој ја учи личноста на трпение, самоконтрола и блискост со Бога. Но како се воведува кај децата?

За најмладите, постот не треба да биде тежок или формален, туку започнува со внимателни надворешни ограничувања, со цел децата да ја почувствуваат вредноста на духовниот пат.

Почетокот со храна

Кога се зборува за детски пост, првото нешто што им паѓа на ум на родителите е храната: што може да јаде детето, а што не.

Постот за деца започнува со ограничување во исхраната. За возрасните, постот е можност за висок духовен подвиг, но за децата, духовната борба сè уште не е развиена. Ограничувањата во храната се првиот чекор кон разбирањето на постот како посебен период, но внимавајте – какви треба да бидат ограничувањата (за што објаснуваме подолу во текстот).

Важно е родителите да разговараат со децата за тоа што значи постот. Дури и најмладите можат да разберат дека постот е „мал таен подвиг“, нешто што тие сами решаваат да направат за Бога. Ова им помага да научат дека постот е патување кон Христос, а не само формално откажување од нешто.

Семејното учество

Детскиот пост секогаш се случува во контекст на постот на родителите. Ако семејството искрено пости, децата ги чувствуваат надворешните и духовните промени: придушено светло во домот, промена на навиките и посветување на време за молитва.

Семејното читање на молитви, ограничување на телевизорот и други форми на забави не значат казна, напротив, тоа е можност времето да се исполни со квалитетни активности. Родителите можат да предложат читање книги, посета на музеи или учење преку духовни и едукативни игри.

Ограничување на материјалните задоволства

Постот за деца треба да биде лесен и прилагоден според возраста. Малите деца не можат да разберат сложени духовни концепти или строг пост.

Исхраната може да се заснова на млечни производи и посна храна, додека повремено може да се вклучи и месо ако детето е болежливо. Слатките и десертите се ограничуваат, на пример, само на викендите, а детскиот пост не смее да се доживува како казна.

Кога децата го доживуваат постот како подвиг, тие учат самоконтрола, трпение и радост од духовните достигнувања. Ова создава траен впечаток во детството и го учи детето да ја цени верата на личен начин.

Моите добри дела за време на постот

Еден од најдобрите начини децата да го почувствуваат постот е преку пишување дневник на добри дела. Родителите можат да ги поттикнат децата да запишуваат секој ден што добро направиле.

Примери за бележење: Помогнав на брат/сестра или родител да ги собереме играчките или да ги измиеме садовите, одбив слатко или друга навика за постот, молитвено помислив на некого кој е болен, помогнав на пријател од училиштето да ја совлада задачата, учествував во семејна молитва или некоја духовна активност и тн.

Децата можат да запишат и да нацртаат како се чувствувале и што научиле од тоа што направиле добро дело. Ова го прави постот лично искуство, кое останува како трајна лекција за добродетел.

Постот како игра

За да биде постот уште поинтересен, родителите можат да воведат игра поврзана со добрите дела. На пример: секое добро дело за време на денот добива „божествена ѕвездичка“ на посебна табла или во дневникот. По завршувањето на постот, детето може да ја преброи својата „колекција на ѕвездички“ и да разговара со семејството за сите добри дела што ги направило.

Ова ја комбинира духовната страна на постот со играта и радоста од учењето, што го прави искуството позитивно и трајно.

Постот и празниците

Постот не значи откажување од сите радости. Родителите треба да се водат од љубов, а не од строгост. На пример, ако баба или дедо сакаат да го почестат детето на новогодишната вечер, малку слатко или руска салата не се проблем. Љубовта и семејното заедништво се поважни од апсолутниот ритуал на постот.

Главните подароци се оставаат за Божиќ, додека помалите сувенири можат да се разменуваат на Новогодишната ноќ.

За помали деца до 5 години, подобро е да присуствуваат на утрински Литургии, додека вечерни служби се препорачуваат за деца од околу 10 години, се разбира, доколку сакаат.