Драгана од Валандово – девојче со срце полно со стихови и прсти што свират љубов
По повод Меѓународниот ден на детето ви ја претставуваме преслатката Драгана Рајкова – поетеса, пијанистка и амбасадорка на детската искреност и добрина.
Драгана Рајкова е одлична ученичка во шесто одделение во основното училиште „Јосип Броз Тито“ во Валандово.
Од најрана возраст другарува со книгите, многу чита, пишува поезија и свири на пијано. Ги сака животните. Ја сака природата. Но најмногу ги сака книгите.
Во април, на Денот на книгата и авторското право, во Домот на културата во родното Валандово, беше промовирана нејзината втора стихозбирка „Ѕвездено небо“. Нејзината прва стихозбирка „Спомени од моето детство“ ја напиша на само 10-годишна возраст.
„Песните на Драгана се ода на детството. Драгана со многу љубов, топлина и искреност не носи низ шареноликите ливади на детството.Невино, наивно, чисто, искрено, детски, од срце е напишан секој збор на Драгана. Таа нејзина чиста невиност блика во нејзините стихови и топли, гушка, оплеменува, исполнува, скокотка, разгалува, разнежнува. Драгана со секој свој стих ни ја пренесува таа љубов со која расте, добрината со која е опкружена и во тој дух воспитана за да биде добар човек“- истакна поетесата м-р Десанка Николова, која беше промотор на двете стихозбирки.
Покрај пишувањето, Драгана свири на пијано и не и претставува проблем да ги усогласи училишните обврски со нејзиното хоби.
По прирорда е скромна, тивка и мила. За Гламур.мк откри дека ја сака музиката, но нејзината прва љубов е пишувањето. Таа секојдневно создава нови песнички, чита и црпи инспирација за нови творби.
Почнала да пишува на седумгодишна возраст, а на осум години ја добила својата прва награда. Вели дека ја инспирира сè што ја опкружува, но најмногу сака да твори за семејството, за јазикот, за татковината и за природата.
За своите песни има добиено многу награди, а учествува и во голем број заеднички изданија од повеќе автори, рамо до рамо со истакнати поети.
Најголема поддршка ѝ се нејзините родители, Лејла и Виктор, кои ѝ ја пренеле љубовта кон музиката и пишаниот збор, но и нејзините баби и дедовци. А може ли децата да раатат здраво и среќно без љубовта од семејството во кое се учат вистинските вредности. Најубавите, најтоплите, најемотивните стихови, Драгана ги посветила на нејзиното семејство.
МОЕТО СЕМЕЈСТВО – СРЕЌА, ЉУБОВ МОЈА
Кога дома сум сама,
со душа чекам,
да дојде,
мојата мила мама.
Во прегратката на тато,
сум како птица во јато,
тој секогаш ми пее,
и милно ми се смее.
Многу интересна е баба,
еднаш во собата и влезе жаба,
таа секогаш банички прави
кога имаме домашни слави.
Со дедо цело време,
гледаме Маша и Медо,
тој нема никакви мани,
сите луѓе на гости ги кани.
Мама ме вика – око,
а пак тато круша,
јас за нив сум,
нивната душа.
Само во семејството има љубов,
надвор од семејството
сè е камен суров.
На Драгана ѝ посакуваме среќно детство, исполнети соништа, многу нови стихови и издадени книги.
