Детето секое утро плаче во градинка, што да правам? Мајки споделија проверени совети кои им помогнале

Еден предизвик со кој се соочуваат многу семејства е секојдневното плачење на детето при оставање во градинка. Една загрижена мајка детално ги опиша околностите:

„Син ми има две и пол години, оди во јасли повеќе од година и пол. Градинката е добра, воспитувачките се внимателни, но утринското плачење кога го оставаме секој ден ми го кине срцето. Според вработените, шест минути по нашето заминување е смирен, тоа се гледа и на фотографиите што ги добиваме. Пробавме со објаснувања, брзо заминување, но ништо не помага. Што да правиме?“

Други мајки брзо одговорија со практични и емпатични сугестии:

Совети од мајки, што помогнало кај нив:

Направете книга со фотографии од семејството и градинката. 

Направете мала фото-книга (може и во албум или на хартија) во која ќе има:

Слики од вас, таткото/мајката, братчиња или сестрички.

Слики од детето во градинката додека се смее, црта, игра.

Слика од градинката однадвор, воспитувачите и другарчињата.

Секое утро „прошетајте“ низ книгата и кажете му на детенцето: „Еве ова сме ние дома, а ова е градинката. Ќе се играш тука, а потоа мама/тато ќе дојдат и пак ќе бидеме заедно.“
Ова му создава предвидливост и чувство дека градинката како дел од денот е и дел од една сигурна приказна.

Визуелен распоред за денот

Малите деца сè уште немаат поим за време, но одлично реагираат на слики и симболи.
Направете едноставен распоред:

Слика од вас во автомобилот – „Одиме во градинка“.

Слика од групна игра во градинка – „Игра со другарчињата“.

Слика од оброк – „Време за ручек“.

Слика од вас на вратата – „Мама/тато доаѓаат по тебе“.

На тој начин, детето визуелно го гледа редоследот на настаните и знае дека раздвојувањето е привремено.

Омилена играчка или предмет

Понекогаш утехата доаѓа од нешто познато. Дозволете му да понесе во градинка плишано мече, автомобилче, или ќебенце. Мал предмет од дома, на пример, вашата марама со мирис на дом.
Предметот ќе му служи како „мост“ меѓу домот и градинката – нешто што го потсетува на сигурноста и љубовта дома.

Направете влезот во градинката да изгледа забавно

Наместо да влегувате со сериозно лице, направете мали „ритуали на радост“:

Пејте весела песничка додека одите кон вратата.

Кажете: „Ајде да видиме кој ќе ни се насмевне прв денес!“

Поздравете ги другарчињата по име, вклучете го детето во момент на социјализација уште на врата.

Ова го пренасочува фокусот од разделбата кон нешто интересно.

Кратки и конзистентни разделби

Децата чувствуваат несигурност ако родителот се двоуми или останува предолго.

Кажете ја секое утро истата кратка реченица: „Мама те сака, ќе се видиме после ручек.“

Насмевнете се, прегрнете го, и заминете без враќање назад.

Долгите објаснувања и убедувања често ја зголемуваат анксиозноста – предвидливото и брзо збогување им дава сигурност дека раздвојувањето е нормално и безбедно.

Што велат психолозите?

Рутинско и кратко „догледање“ 

Според УНИЦЕФ, развивањето на кратки и оптимистички разделби помага да се намали анксиозноста. Преку прецизно планирано „ќе дојдам по тебе кога…“, детето добива сигурност и почит кон предвидливост.

Поддршка со емпатија и оптимизам

На „Psychology Today“ врвни психолози истакнуваат: останете смирени, објаснете дека „тешко е збогувањето, но ќе бидеш во ред“ и фокусирајте се на забавните активности што ќе следат во градинката.

Уредност и доверливост

Според Parents.com, рутини, мирен приод и разбирање од родителите создаваат емоционална рамнотежа и му даваат на детето чувство дека ситуацијата е стабилна.

„Не е толку клучно што зборуваме, колку како реагираме. Ако сме смирени и сигурни, тоа му кажува на детето дека се е во ред. Постојаните и предвидливи ритуали во утринскиот распоред му даваат на детето чувство на безбедност и рамнотежа.“ – објаснува д-р Паркхерст, клинички психолог.