Што ни се случи, па заборавиме на нашите херои?
Навистина и јас не го знам одговорот на ова прашање
Но дали е бесмислено да размислуваме зошто толку народ гине во бесмислените војни. Секако дека не е и секако дека не смееме да го заборавиме. За кого гинеа сите оние млади јунаци кои во своите најубави години земаа пушки во рацете и наместо да уживаат во својот топол дом заминаа во шумите и горите да се борт за слобода? Но зошто многумина од нив заминаа во сигурна смрт? За кого гинеа и што ние научивме од сето тоа? Кога ќе ги видам во каква ситуација се спомениците посветени на загинатите во НОБ само една мисла ми иде во глава. А тоа е дека ние НИШТО, ама баш ништо не научивме! Во страшната војна и деца од десет па и помалку години го даваа животот за својот народ и за земјата, а што ние направивме денес? Како се одолживме на херојските подвизи на нашите дедовци? Па никако! Ние оваа земја ја уништивме, загадивме, растуривме, распродадовме, а го поделивме и народот. И што е најжално – заборавивме на жртвите. На хероите.
А со ваков однос кон минатото и пред се кон хероите, нема да имаме ни светла иднина!
Робин Худ Џуниор
