Куќата на Пу не беше волшебно место за Кристофер Робин Милн.
Класичната приказна на Милн за симпатичното мече Вини Пу и неговиот лојален придружник Кристофер Робин ги радува деца уште откако се појави во 1926 година, но за жал, неговиот син, кој исто така се вика, не ја гледа оваа приказна среќно.
Еве што стои зад приказната за Вини Пу.
Несреќното детство на Кристофер Робин
Тешко е да не се замисли момчето Кристофер Робин и неговиот мече Вини Пу како си играат.
Но, вистинскиот живот на Кристофер Робин Милн не бил магичен како момчето што го создал неговиот татко. Во реалноста, кога А.А. Милн беше со својот син, тој не знаеше како да се справи со него. „Некои луѓе се добри со деца, а некои не се. Тоа е дарба, без разлика дали ја имате или не, а татко ми ја немаше”, изјави Кристофер Робин Милн.
Тоа не е начинот на кој некој сака да го види авторот на добро позната книга, но тоа е опис што и Милн постариот никогаш не го негираше.
https://www.instagram.com/p/BsyiWe_lMiQ/?utm_source=ig_embed
„Никогаш не сум бил премногу сентиментален кога се децата во прашање, ниту пак кога се работи за куче или маче “, рече Милн во едно интервју.
Затоа тој создаде „идеален син”, на кого не му требаше внимание во реалноста. Кристофер Робин Милн опиша како неговиот татко бил отсутен лик, заклучен во канцеларија, пишувајќи за имагинарен син кој го надгледувал вистинскиот. И затоа што двајцата беа толку далеку, приказните за Вини Пу не доаѓаа од врската помеѓу таткото и синот.
https://www.instagram.com/p/Btv_MuhHH9l/
Наместо А. А. Милне сам да се интересира, тој најчесто дознавал што прави неговиот син од неговата сопруга и од дадилката на момчето.
Кога неговиот татко не беше дома, поголемиот дел од своето време го поминувал во локалниот „клуб за господа”. Како Вини Пу стана сензација преку ноќ, вистински Кристофер Робин Милн стана главно лице во меѓународната кампања и тоа кога имаше само седум години.
Експлоатиран за славата на неговиот татко, Кристофер Робин постојано се фотографираше со својот татко и мечката, пееше песни од книгата на неговиот татко пред публиката и дури ја одигра улогата на „идеален син” во аудио снимките од книгата.
Кристофер Робин во едно интервју откри дека „уживал малку во славата” додека наполнил осум години и го испратиле во интернат. Таму едно од децата постојано му довикувало „каде му е мечето” кога минувало покрај него.
Со текот на времето, малтретирањето стана физичко – затоа, на тринаесетгодишна возраст отишол на часови по бокс за да научи да се брани. Одеднаш тој бил опкружен со момчиња кои биле љубоморни на неговата слава.
https://www.instagram.com/p/BeEjC0oH44K/?utm_source=ig_embed
Ако детството било тешко за Кристофер Робин Милн, растењето било уште потешко. Тој стана премногу популарен и секој имаше очекувања од него. Родителите одбивале да разговараат со него. Во последните петнаесет години тој само еднаш ја видел неговата мајка.
„Верувале или не, не можам да ги гледам овие четири книги без гадење”, изјави тој пред крајот на својот живот.
