Навистина постои вечна љубов, а доказите треба да се бараат онаму каде што е најтешко. Во болниците.
Се сеќавате на филмот „The Notebook“, на кој плачевме и ни ја врати вербата во вистинска љубов? Многу слична приказна доаѓа од Хрватска, и многу помоќна, а не е филм. Медицинска сестра вработена во Психијатриската болница „Угљан” во Хрватска на Фејсбук ја сподели приказната за господинот Шиме, која ги разнежни сите што ја читаа.
Ние ќе го пренесеме овој статус во целост:
“Ова е Шиме, која има 86 години, а неговата сопруга, Јозица, беше наш пациент (ПБУ, Одделот за деменција) пред еден месец кога за жал почина. Јозица страдаше од Алцхајмеровата деменција и често не го препознаваше Шиме.На овој човек не му пречеше што таа не го препознава, тој секој ден доаѓаше и ја хранеше, шеташе и кажуваше приказни и ја бакнуваше. Се сеќавам кога дојде еднаш, а Јозица беше во лоша состојба тој почна да плаче пред вратата како мало дете и чекаше да му кажеме како е таа. Тогаш речиси сите плачевме со него среќно, бидејќи Јозица излезе, а нејзините први зборови кога си дојде присебе беа: Каде е мојот Шиме?
Кога гледате двајца 80-годишници како разговараат и секојдневно кажуваат „добро утро на љубовта” , сфаќаш каква е вистинската љубов.
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2324402934511619&set=a.1399636640321591&type=3
За жал, Јозица почина минатиот месец, а Шиме сигрно тешко тоа го прифати. Тоа беше тешко за сите нас, главно поради него и како тој ќе се справи со тоа.
Еден ден некој заѕвони на одделот, кога тоа беше Шиме! Дојде да аплицира за волонтирање кај нас на одделот! Тој рече дека сака да ни помогне бидејќи му беше досадно дома сам.
Не сум сретнал човек со ваква добрина! Секоја чест, капа му симнувам на нашиот „волонтер” !! Овој човек на сите треба да ни биде добар пример !
