Познатиот српски академик и професор Д-р Владета Јеротиќ остави белег во областа на психоанализата, психотерапијата, религијата и филозофијата, а љубовта беше честа тема на неговото размислување.
Кога еднаш го прашале што е “вистинската љубов”, тој ја дал следната дефиниција:
„Да сакаш друг човек значи да го разбереш, и секако – да му простиш”, рече Јеротиќ.
„Меѓутоа, не е лесно да се сака еден човек каков што е, но само ако сме способни да го прифатиме и да го сакаме само каков што е, ние ќе го охрабриме да стане она што може да биде. Затоа, ако навистина сакате некој, обидете се да го промените со вашата љубов, а не со ултиматуми “, рече тој.
Ова се некои негови мисли за љубовта:
„Не знам дали некој може да сака ако не е сакан, или – со други зборови – колку и со каква сила во детството сме биле сакани, толку многу ќе можеме да ги сакаме и другите”.
“Совршена љубов дали има? Не знам, но знам дека искрената љубов помага против стравот”.
„Имаме духовна љубов, интелектуална, емоционална и физичка, не сакам да рангирам, секоја од овие љубови е важна, но овие четири компоненти никогаш не може да ги има во еден брак, па затоа и не се идеални … Не знам … Се разбира, најтешко е емотивниот живот да се усклади, а интелектуалната е најлесена, веднаш штом забележите дека една од овие компоненти слабее во бракот, веднаш треба да ги негувате другите (сите четири се потребни). Не ја напуштајте физичката љубов, особено во средните години “.
