Почина поетот што сонуваше на македонски јазик – од ОВИЕ НЕГОВИ ЗБОРОВИ ќе ве полазат морници (видео)
Беше поет и писател, но и еден од најпознатите сценаристи во поранешна Југославија
Почина познатиот босански писател и поет Абдулах Сидран
Абдулах Сидран ќе остане запаметен и како сценаристот на филмовите „Се сеќаваш ли Доли Бел“ и „Татко на службено патување“ што го режираше Емир Кустурица.
Тој беше еден од најпознатите писатели и поети од Босна и Херцеговина и за време на животот има освоено бројни награди.
Неговата поезија преведена на германски, француски, италијански е објавувана во Австрија, Франција, Италија, а за италијанското, двојазично издание ја доби наградата „ Premio letterario 1996 della Fondazione Laboratorio Mediterraneo “.
Познат е и како сценарист на култните филмови од поранешна Југославија „Се сеќаваш ли Доли Бел“ и „Татко на службен пат“ кои ги режираа Емир Кустурица и Кудуз Адемир Кеновиќ.
Беше член на Академијата на науката и уметностите во Босна и Херцеговина и мајсторски кандидат во шах.
Абдулах почина на 23 март, на 80-годишна возраст, во Сараево, а во нашата земја ќе остане запаметен по приказната која вели дека една ноќ сонил песна на македонски јазик, јазик што не го познава.
Оваа песна по смртта на Абдулах беше објавена на Фејсбук страницата што го носи името Ѓорѓи Колозов, а поетот ја има напишано во далечната 1985 година и визионерски ги претставува проблемите со кои што ќе се соочи Македонија неколку децении подоцна. Како што самиот поет објасни во една пригода, песната му дошла на сон, но на македонски јазик, па кога се разбудил се јавил кај својата пријателка од Скопје да ми ја преведе песната што ја сонил.
Песната се вика „Кошмар“, и во неа Абдулах визионерски го предвиде кошмарот што подоцна се случи со нашата земја.
Кошмар
Што тоа правиш, сине?
Сонувам, мајко, како пеам, а ти во мојот сон ме прашуваш: Што тоа правиш, синко, за што во сонот пееш, сине?
Пеам, мајко, како сум имал куќа, а сега немам куќа. За тоа пеам, мајко. Како, мајко, сум имал глас, и јазик свој сум имал. А сега ни глас, ни јазик имам.
Со глас кој го немам, во јазикот кој го немам, за куќата која ја немам, јас ја пеам мојата песна, мајко.
Абдулах Сидран
