Побрзо, побрзо,! Брзаме за на работа.
Немаме слободно време, и кога го имаме, не знаеме како да го користиме. Еден познат научник заклучил: “За повеќе слободно време, помалку е можно да се ужива и да се користи креативно и конструктивно. Современиот човек не може да се релаксира. Колку си посовремен, толку е посилен твојот живот “.
Се вели дека меѓу деловните луѓе во Глазгов се кажува оваа молитва: “Забави, Господи! Намали го ударот на моето срце, ублажувајќи го мојот ум. Забавувај го мојот зафатен чекор со визијата за вечниот тек на времето. Научи ме како да ја искористиам едната минута одмор за да забавам за да обрнеме внимание на цвеќето, да разговараме со еден пријател, да го погледнеме кучето, да прочитаме неколку редови од добрата книга.
Потсети ме секој ден на приказнат за зајакот и желка дека трката не е секогаш до брзина, дека животот е вреден повеќе од неговото забрзување. Помогни ми да ги разгледам гранките на силниот даб и да се сетам како тој се развил во силен и голем полека и здраво”. Колку влегуваме во играта на живот со голема брзина и ја губиме играта! “Убеден сум дека ниту природата ниту количината на нашата работа не се виновна за фреквенцијата и сериозноста на нервниот слом, туку дека причината е бесмислено чувство на брзање и недостаток на време, во отсуство на здив и тензија”, вели Вилијам Џејмс.
Стара и вистинска поговорка: “Кој брза, крши нозе”. Брзање е прашање на загриженост, тоа нè лишува од здравјето и ефикасноста. Голем процент на современи болести е предизвикан од напнатоста што произлегува од брзањето. Ненадејно ветување, ненадејна забелешка, ненадејна одлука, избрзан процес – подоцна може да предизвика многу проблеми.
