Амира Поснер е мајка на три деца. За порталот „Scarymommy“ таа напиша приказна за секундарната неплодност со која таа се сретнала откако нејзината ќерка наполнила една година.
„Никогаш не сум слушнала за секундарна неплодност, сè додека не ја доживеав. Дефинирана е како неможност за бременост или бременост по раѓање на едно или повеќе биолошки деца. Секундарната неплодност во себе ја носи тагата на двојката која се обидува да зачне “, напиша таа.
Секундарната неплодност не е редок феномен и може да биде поврзана со голем број на фактори кои се непредвидливи. Причините за секундарна неплодност треба да се бараат од страна на двата пола, и кај жените и кај мажите. Најчеста причина за секундарна неплодност кај жените е воспалението – болест на цревата кои се случуваат по раѓањето (ендометритис, потреба од пост-циркуларна нега итн.), оперативно завршување на бременоста (на пр. царски рез, на пример), хируршки интервенции (воспаление на додатоци, перитонитис, итн.) Од мажите, одредени системски заболувања на јатрогените можат привремено или трајно да ја намалат плодноста, како што е третманот на малигни заболувања со хемотерапија и / или радиотерапија, хирургија на тестисите (орхидектомија, еднострана или билатерална), променета сперма, а понекогаш идиопатска или намалување на способноста за оплодување на нејасни. Третманот на секундарната неплодност генерално бара е мултидисциплинарен пристап кон специјалитетите кои ги покриваат овие нарушувања, сеопфатна дијагноза и избор на третман врз основа на објективни наоди “, објаснува д-р. Ерден Радончиќ, спец. гинекологија и акушерство.
Да ја пренесеме приказната на оваа мајка:
Кога нашата ќерка беше една година, почнавме да работиме на друго дете. Отсекогаш сакав да биде мала разликата меѓу нив. За жал, ова не се случи веднаш, па дури и по шест месеци. Поминаа уште неколку месеци и отидов кај еден семеен лекар. Таа ме убеди дека сѐ е во ред, но исто така, проактивно ме испрати во клиниката за плодност во исто време. Постојано велев дека ова ќе се случи. Меѓутоа, ако ова се случило еднаш толку лесно без каква било интервенција, зошто тоа не би се случило повторно?
И како времето минуваше без успех, станував, во најмала рака, емоционално слаба. Чувствував како секој месец да е возење со тобоган. Првите две недели во месецот бев на врвот, а потоа, по овулацијата, се поблиску до крајот на тобоганот, на дното. Подемите и падовите беа неизбежни. Почнав да се изолирам од луѓето. Се чувствував „лошо”, како нешто да не е во ред со мене и дека моите пријатели ќе дознаат.
Поентата е дека, освен ако не сте доживеале неплодност, не може да се разбере огромната болка претрпена од страна на жените кои се соочуваат со оваа битка. Всушност, има многу тага за секој кој се соочил со оваа дијагноза. Неможноста за забременување не е тема за дискусија дури и меѓу најблиските пријатели. Значи, постои тишина…
Водич низ лечење на неплодноста
Како и стигма неплодноста, почетокот на лечењето беше многу тежок. Мојот сопруг и јас минавме низ сите испитувања и на крај откривме дека се занимаваме првенствени со машкиот фактот на бременоста. А јас поради други фактори имав и благи имунолошки проблеми. Иако ми беше малку полесно кога докторката објасни дека проблемот е во маѓот, тоа за него беше голем удар. За мене тоа беше како мојот идентитет да е врзан за плодноста и тоа дека сум плодна беше многу важно како и за повеќето жени. Мислев – јас сум жена и то е мое прави, уверение длабоко вкоренето во нашата култура.
Следуваа три инсеминации и повторно немаше резултат. Времето минуваше, и на тест ми беше трпеливоста, толеранцијата и односите. И тогаш тоа се случи. Никогаш нема да го заборавам денот. Третиот ден отидов на ултразвук за да започне нов циклус на лекување, и лекарот ме советуваше дека за нас најдобро е ин витро фертилизација (ИВФ). Не можев да поверувам.
Во 2006 година, еден месец по препораката за ИВФ, успеавме. Тоа беше долг и напорен процес…Се сеќавам размислував, ако успешно поминам преку овој процес, јас ќе им помогнам на другите кои го имаат истиот проблем. На крајот на третманот имавме четири ембриони. Решивме да префрлиме два, третиот ден. Бевме успешни и десет месеци подоцна родив близнаци. Денес, ги собирам плодовите на тешкотиите што ги претрпев. Сето мое трпение и толеранција како родител, моето сочувство и разбирање за другите што се борат, мојата желба да го живеам животот со полна сила. Дури и десет години подоцна, горда сум што успеавме.
Кога близнаците наполнија две години, почнав да водат група за поддршка на жени кои се борат со непллодност. Мојата намера беше да ги поддржан и другите што миниваа низ истите предизвици низ кои минав. Сакав да ја споделам мојата приказна поради сите оние кои се борат со неплодност и минуваат низ грозното возење на тобоганот. Сакав да им помогнам да уживаат во возењето, да го гледаат хоризонтот преку подемите и падовите.
Развив техники кои сега ми помагаат на мене и на другите жени во борбата со неплодност.
Она што сигурно знам е дека тоа искуство, со сите свои тешкотии, го збогати мојот живот.
