СО СОПРУГОТ ОТИДОВМЕ КАЈ СИНОТ И СНААТА НА ГОСТИ: Од срам не можев никому да кажам што ми се случи таму
“Јас и мојот сопруг живееме на село. Секогаш со задоволство ги пречекуваме гостите, имаме посебна соба за нив.
Секогаш сме подготвени да ги прифатиме сите. Во текот на летото можете дури и да спиете на тераса, додека поткровјето е секогаш удобно и убаво опремено.
Порано ја делевме спалната соба со гостите, но сега сме во шеесеттите, веќе не го правиме тоа. Собата што ја издвоивме за гости е удобна.
Имаме два возрасни сина кои живеат со своите семејства. Помалиот син живее недалеку од нас и често не посетува со внуците.
Постариот син живее во Белград, таму основал семејство, има приватен бизнис. Бидејќи сме во село, тој ретко доаѓа кај нас.
Секогаш кога доаѓа со сопругата и децата им правиме посебни подготовки. Се уредуваме убаво, чисто, готвам вкусни јадења и десерти. И покрај тоа, снаата не сака да дојде кај нас. Таа вели дека во селото нема што да се прави и по еден час и се здосадува.
Минатата година решивме со сопругот да ги посетиме. На синот една недела однапред му кажавме дека доаѓаме.
Стигнавме, седнавме на поставената маса и почнавме да разговараме. Штом се приближи вечерта, се покажа дека едноставно нема место за нас во куќата.
Се испостави дека синот ни изнајмил соба во хотел, кој се наоѓаше на другата страна на градот. Тоа беше едноставно незамисливо за нас.
Бевме спремни да спиеме и на подот, сепак, снаата беше категорична и постојано велеше дека собата е веќе изнајмена и платена. Како резултат на тоа, мојот син повика такси и заминавме до хотелот.
Очигледно беше дека му е непријатно, но ништо не можеше да направи, бидејќи постапуваше по наредба на сопругата.
Не кажавме ништо, само влеговме во таксито и заминавме. Се разбудивме наутро и сфативме дека нема каде да јадеме во близина, бидејќи цените за нас беа скапи.
Решивме повторно да одиме кај нашиот син. Испадна дека никој не не очекува, секој имаше своја работа, обврски и едноставно немаше време за нас.
Повторно ја дочекавме вечерта и отидовме да спиеме во хотелот.
Следниот ден отидовме дома. Плачев цел пат, затоа што не разбирав каков е тој однос е со своите родители. Кога дојдовме дома, на вториот син му кажавме сè.
Веднаш му се јавил на својот брат и почнал да се расправа со него. По нашата посета, комуникацијата со најстариот син многу се промени. Сега тие се ретки и кратки повици.
Никому не кажав за нашиот срам. Како да кажам дека нашиот син буквално не избрка од станот?“
