Како правилно да се исповедате и зошто не е само гревот зло туку и НЕ правење добро е грев!

Смирете ја вашата совест, олеснете и на душата

Во тек се Богородичните пости, а кога се пости, верниците најчесто и се причестуваат. На кон светата тајна на Светата Причест мора да му претходи исповед, што е првиот и единствен услов, но и начинот на кој верниците ја добиваат благодатта на Светиот Дух.

Која е светата тајна на исповед?

Во христијанскиот свет, исповедта е „насушен леб“ за секоја душа што се буди во вечен живот. Но од што да се „разбуди“? Од сонот на грешните и смртниците. Будењето за вечен живот е исто како да му се вратите на Бога преку Светата Тајна на покајание и исповед. Тоа е единствениот начин за сите оние кои се оддалечија од Бога преку гревот.

Секој грев ја има таа сила и моќ да нè одвои од Бога, од небото, од вечниот живот и да нè испрати во пеколот, во вечна смрт. „Платата за гревот е смртта“, предупредува светиот апостол Павле. Притоа, се покажа дека гревот е најголемиот, дури и единствениот противник и непријател на нашето спасение. Но што точно е гревот? Гревот е кога некој размислува, вели, или го прави она што Бог го забранува со своите заповеди, или кога тој не размислува, не зборува или не го прави она што Бог ни наредува да го правиме. Оттука, гревот не е само престап на Божјите заповеди, туку е и непочитување на истото. Гревот не е само правење зло, туку и кога не правиме добро.

Помеѓу гревот и исповедта мора да се најде покајанието. Во Православната црква не постои друг начин верникот да се очисти од гревовите освен светата тајна на покајанието и исповедувањето. Во оваа света Тајна човекот се чисти од сите оние гревови што ги сторил по свето Крштевање, поради што тоа честопати се нарекува уште едно Крштевање, односно Крштевање во солзи на покајанието.

Покајанието е камен-темелник на духовниот живот и нашето спасение. Знаејќи ја нашата грешност, жалење што го навредивме Бога со нашите гревови, избравме да направиме фундаментална промена во нашите животи и смирено прибегнување кон светото тајна на Исповед пред свештеник (духовник) се самиот почеток на нашето спасение.

Пред да одите на исповед, обидете се да се присетите на своите гревови. Имајте на ум дека има гревови што ги правиме на дневна основа, а не сме ни свесни за нив – како озборувања, глувост на молбите на најсиромашните меѓу нас (ако имаме и не сакаме да даваме), блудни помисли, одмазднички мисли … Списокот е навистина долг.

Исто така, мора да знаете дека не треба да премолчите ништо пред свештеникот кога ќе се исповедате. Повеќето свештеници ќе ви кажат дека ѓаволот прво удира низ срам и затоа не треба да се откажувате од признавање на своите гревови затоа што се срамите да ги кажувате на свештеник. Нема ништо што претходно не чуле и тие сигурно ќе ја чуваат вашата тајна.

По исповедувањето, ќе ја осветлите душата и ќе ја смирите совеста. Честопати луѓето не се ни свесни за тоа колку се каат за одредени работи додека не се исповедаат, а кога одеднаш ќе започнат да ви доаѓаат солзи, дури тогаш ќе ја сфатите големината на овој чин. За солзите на покајание се вели дека се најчистите човечки солзи и најмногу и годат на душата.

Кога треба да се исповеда православен христијанин?

Секогаш кога тој чувствува потреба. Кога ќе стане свесен за неговиот пад, неговата грешност, а особено кога гревовите почнуваат да горат. Никогаш не смеете да одложувате покајание „за утре“, за „подоцна“, за „некои идни денови“. „Денес“ е во наша моќ, а „утре“ е во Божја рака. Никој од нас не е сигурен дека тој ќе биде надарен со следниот ден. Нека ревносно покајание и исповед се поттикнуваат од фактот дека „нема спас без покајание“ и дека „нема покајание после смртта“.

Доколку за прв пат се исповедате, еве неколку совети:

1. Пред самата исповед, треба да вложиме напори да ги запомниме сите наши гревови, внимателно испитувајќи го минатиот живот од најраното детство.

2. Исповедајте ги своите гревови отворено, детално, без срам и самооправдување, знаејќи дека ги зборувате не на човекот, туку на самиот Бог.

3. Не мешајте во исповедта други лица, не жали се на никого и не обидувајте се да се оправдате за своите гревови.

4. Без да го прашате духовниот отец (свештеник), не кажувајте што не згрешивте, или што не сте направиле, за да не бидете како Евангелискиот фарисеј.

5. Треба да се исповедаме со тага и со скршено срце поради гревовите со кои го навредивме и натаживме Господ.

6. Исповедајте ја ги гревовите ваши со вера во Исус Христос и со надеж за неговата милост. Зашто, само ако веруваме во Исус Христос и се надеваме во Него, можеме да добиеме прошка од нашите гревови.